Το επόμενο ταξίδι

GREECE - TUNISIA

Το καλοκαίρι σιγά-σιγά πλησιάζει, έτσι και τα όνειρα περιμένουν να πραγματοποιηθούν. Για να βγουν όμως καλά τα όνειρα, πρέπει να τα προγραμματίσουμε σωστά, έτσι άρχισα τις προετοιμασίες.
Το πλάνο λέει Ελλάδα- Ιταλία- Μονακό - Γαλλία ( μια γεύση, είναι κοντά, μπορούμε να ξαναπάμε) - Ισπανία (κεντρικά)- Πορτογαλία - Γιβραλτάρ (πότε θα ξαναφτάσουμε εκεί;) - (γύρισμα προς ) Νότια Ισπανία (πέρασμα στην Αφρική) - Αλγερία- Τυνησία- Σικελία- Ελλάδα.

Οι διαδρομές του ταξιδιού:

ΔΙΑΔΡOΜΗ 1η :
Ξεκινάμε από Ξινό- Νερό μέσω Εγνατία Οδού από Πτολεμαΐδα, Κοζάνη, Σιάτιστα, Γρεβενά μέσω Μηλιάς κατευθυνόμαστε Μέτσοβο, Γιάννενα για να καταλήξουμε Ηγουμενίτσα από όπου θα πάρουμε το Ferry Boat με προορισμό το Bari της Ιταλίας.
ΔΙΑΔΡΟΜΗ 2η :
Μέσα στο καράβι το ταξίδι υπολογίζετε να διαρκέσει περίπου 10-11ώρες.
ΔΙΑΔΡΟΜΗ 3η :
Από Bari κατευθυνόμαστε για Roma, η απόσταση είναι περίπου
430χλμ. Η διάρκεια του ταξιδιού εκτιμάτε στις 5ώρες. Ενδιάμεση στάση μπορεί να γίνει στο Benevento ή στο San Martino.
ΔΙΑΔΡΟΜΗ 4η :
Από Roma κατευθυνόμαστε προς Genoa. Η διαδρομή είναι 520χλμ. και εκτιμάται να διαρκέσει περίπου 7ώρες. Μια ενδιάμεση στάση είναι στην Pisa.
ΔΙΑΔΡΟΜΗ 5η :
Από Genoa κατευθυνόμαστε προς Monaco. Η διαδρομή είναι 200χλμ. και εκτιμάται να διαρκέσει περίπου 2ώρες. Μια ενδιάμεση στάση είναι στην Albenga και το San Remo .
ΔΙΑΔΡΟΜΗ 6η :
Από Monaco κατευθυνόμαστε προς Marseille. Η διαδρομή είναι 210χλμ. και εκτιμάται να διαρκέσει περίπου 3ώρες. Μια ενδιάμεση στάση είναι στην Frejus και το Le Luc .

ΔΙΑΔΡΟΜΗ7η :
Από Marseille κατευθυνόμαστε προς Barcelona . Η διαδρομή είναι 500χλμ. και εκτιμάται να διαρκέσει περίπου 6ώρες. Ενδιάμεση στάση είναι στην Sete και το Perpignan .

ΔΙΑΔΡΟΜΗ8η :

Από Barcelona κατευθυνόμαστε προς Madrid . Η διαδρομή είναι 630χλμ. και εκτιμάται να διαρκέσει περίπου 6ώρες. Ενδιάμεση στάση είναι στην Zaragoza και το Ducado .
ΔΙΑΔΡΟΜΗ 9η :
Από Madrid κατευθυνόμαστε προς Lisboa μέσω Badajoz. Η διαδρομή είναι 624χλμ. και εκτιμάται να διαρκέσει περίπου 7ώρες. Ενδιάμεση στάση είναι στην Merida.
ΔΙΑΔΡΟΜΗ 10η :
Από Lisboa κατευθυνόμαστε στο Gibraltar. Η διαδρομή είναι 770χλμ. και εκτιμάται να διαρκέσει 8,5ώρες περίπου. Ενδιάμεση στάση είναι το Faro και η Sevilia.
ΔΙΑΔΡΟΜΗ 11η :
Από Gibraltar πάμε στην Malaga. Η διαδρομή είναι 100χλμ. Κάπου εδώ θα γίνει και το πέρασμα στην Αφρική. Στα 120χλμ. βρίσκεται η πόλη της Almeria η οποία βρίσκεται πιο κοντά στο Oran (Αφρική). Το καλύτερο πέρασμα είναι από Μάλαγα στην Μελίλλα, απλά δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα τα καλοκαιρινά δρομολόγια για να ξέρουμε ημέρες και τιμές. Από εκεί θα ξεκινήσει το ταξίδι στην Αφρική.

ΑΦΡΙΚΗ

ΔΙΑΔΡΟΜΗ 12η:

Από το Oran κατευθυνόμαστε προς El-Jazair. Η διαδρομή είναι 550χλμ. περίπου ( δεν υπάρχει υπολογισμός - σχέδιο).

ΔΙΑΔΡΟΜΗ 13η:

Από El-Jazair η κατεύθυνση είναι προς Tunis. ( Μόλις βγει το πλάνο θα αναρτηθεί).

ΔΙΑΔΡΟΜΗ 14η:

Από Τυνησία επιστρέφουμε μέσω Σικελίας (Παλέρμο) και μετά στη Νάπολη, Μπάρι, Ελλάδα. Δρομολόγια από Τυνησία για Παλέρμο έχει κάθε Κυριακή 11:οο το πρωί και κάθε Πέμπτη 23:30 το βράδυ. Το πέρασμα από Τυνησία - Παλέρμο στοιχίζει 130 ευρώ περίπου (2+μοτοσκλ.)

1) Ευρώπη : 4.124 χλμ.

2) Αφρική : περίπου από Oran -Tunis : 1.400 χλμ.

Σύνολο : 5.500 χλμ.

Έχουν βρεθεί όλα τα camping με τηλέφωνα- διευθύνσεις, ( http://www.eurocampings.co.uk/en/europe/ ) όλες οι Πρεσβείες για τις απαραίτητες βίζες καθώς και οι ακτοπλοϊκές εταιρίες για τα 4περάσματα.

Επίσης υπάρχουν όλες οι πληροφορίες για τα αξιοθέατα σε όλες τις πόλεις που θα επισκεφτούμε. Όλες οι σελίδες του ταξιδιού είναι περίπου 65 γι΄αυτό το λόγο έχω αναρτήσει μόνο τις πιο σημαντικές.
Για το ταξίδι αυτό, έχουμε προγραμματίσει, μία μέρα να ταξιδεύουμε και μία μέρα να κάνουμε περιήγηση στην γύρω περιοχή ( εδώ είναι συζητήσιμο τη θα γίνει Ιταλία - Γαλλία ).
Όλες οι παραμονές- διανυκτερεύσεις έχουν προγραμματιστεί να γίνουν σε οργανωμένα camping. Οι τιμές είναι περίπου (20-40ευρώ) για 2άτομα + σκηνή + μοτοσυκλέτα. Σχεδόν όλα διαθέτουν πισίνα και βρίσκονται κοντά σε μεγάλες πόλεις. Για τις διανυκτερεύσεις στην Αφρική το πιο πιθανό είναι να καταλήξουμε σε ξενοδοχειακές μονάδες.

Εκτός από διαβατήρια – νέες ταυτότητες, θα πρέπει να προμηθευτούμε, από την ΕΛΠΑ: διεθνές δίπλωμα (χώρες Αφρικής), χρυσή κάρτα camping (παρέχετε έκπτωση στους κατόχους της), οδική βοήθεια μοτοσυκλέτας και φυσικά την πράσινη κάρτα. Οι βίζες και τα ακτοπλοϊκά θα διευθετηθούν από ταξιδιωτικό γραφείο, μάλλον Θεσ/νίκης.

Επίσης θα πρέπει να γίνουν προληπτικά εμβόλια για ηπατίτιδα Α, ηπατίτιδα Β, και μία αναμνηστική δόση τετάνου.

Οι αποσκευές που προγραμματίζουμε να έχουμε μαζί μας: σκηνή 3-4 ατόμων, υπόστρωμα + 2slipping bang, ρούχα καλοκαιρινά + 2φούτερ(δεν πρέπει να καλύψουν πάνω από 40λίτρα τα ρούχα μας...), οργανωμένο φαρμακείο με ( Αντισηπτικά, Αντιβιοτικά, Φάρμακα για Εγκαύματα, Αντιισταμινικά, Φάρμακα Παυσίπονα και Αναλγητικά) κιτ επισκευής ελαστικών, εργαλειοθήκη με τα απαραίτητα (τέντωμα αλυσίδας), ένα σετ αδιάβροχα και όρεξη για περιπέτεια.

....υπό κατασκευή

Η περιοχή που ζούμε...

Ο υπερακριτικός νομός διανθίζεται φυσικά από πληθώρα γνωστών ή άγνωστων χωριών και κατά το μάλλον ή ήττον και από κάποιους ξεχασμένους οικισμούς. Εμείς εδώ απλώς θα επιχειρήσουμε μία καταγραφή των περιοχών που κινηθήκαμε και που φυσικά συγκαταλέγονται στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Φλωρίνης.

Φωτογραφία του σχολείου μας στο Ξινό-Νερό

Αλφαβητικά ο Δήμος Αετού περιλαμβάνει τις Αγραπιδιές, τον Αετό, τους Ανάργυρους, τα Ασπρόγεια, τα Βαλτόνερα, το Λιμνοχώρι, το Πεδινό και το Σκλήθρο. Εδώ ανήκουν οι λίμνες Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα και εν μέρει το βουνό Βέρνον ή Βίτσι, αναδεικνύοντας φυσικά το υπέροχο περιβάλλον της όλης περιοχής.
Στο χωριό Ασπρόγεια υπάρχει το μνημείο του Καπετάν Βαγγέλη, οπλαρχηγού του Μακεδονικού αγώνα, ενώ στο χωριό Αετός το μνημείο των πεσόντων του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Δήμος Αμυνταίου έχει σειρά και περιλαμβάνει τα χωριά Αγιος Παντελεήμονας, Κέλλη, Κλειδί, Ξινό Νερό, Πέτρες, Φανός και βέβαια μην παραλείψουμε τους οικισμούς του Σωτήρα και της Ανάληψης.

Στο Αμύνταιο λειτουργούν οινοποιεία, που παράγουν και εμφιαλώνουν ποιοτικά κρασιά και φυσικά τον αφρώδη οίνο Αμυνταίου. Ακόμη στην Κέλλη έχετε τη δυνατότητα να επισκεφθείτε το εργαστήριο χειροποίητης ταπητουργίας.
Τέλος, η Κοινότητα του Νυμφαίου είναι ως γνωστόν διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός σε υψόμετρο 1.350 μέτρων στις ανατολικές πλαγιές του Βιτσίου, τις κατάσπαρτες από οξιές και βελανιδιές, και που φυσικά απαιτεί ξεχωριστή λεπτομερειακή αναφορά και καταγραφή.
Αετοφωλιά στη δυτική Μακεδονία στο Νυμφαίο "το τεράστιο ρολόι του τρούλου, κόσμημα - σύμβολο της Νικείου Σχολής, σε μαγνητίζει και οι δείκτες αρχίζουν ένα δαιμονικό πισωγύρισμα"

Στο παγωμένο Βίτσι κατάλευκα τα χιόνια καδράρουν ρομαντικά την πάλαι ποτέ Νέβεσκα, αποπνέοντας μηνύματα ζωής εκεί που οι αρκούδες μπορούν να δέχονται τον άνθρωπο σαν φίλο...
Κάπου στην ακρογωνιά της Δυτικής Μακεδονίας, δίπλα στα περίφημα στενά της Κλεισούρας και πάνω στο βαρύκεντρο Πέλλας, Φλώρινας και Καστοριάς, στέκεται κουρνιασμένο το Νυμφαίο. Ο χαρακτηρισμός του ως τόπου ορεινού περιττός, αφού ο δείκτης του υψομέτρου δείχνει γεμάτα 1.350 μέτρα.Τα χιόνια στις ήρεμες πλαγιές από πάνω του γεμίζουν τα πάντα τον χειμώνα και ο παραδοσιακός οικισμός ορθώνεται στο μεγάλο πλάτωμα του περίκλειστου οροπεδίου. Σαν όμως ξεμυτίσεις στο ύψωμα με τις κεραίες, τότε το βλέμμα χάνεται επάνω από λίμνες, κάμπους και άλλα κατάλευκα βουνά. Ομως η περιέργεια της αναζήτησης και το θάρρος ενάντια σε όποια πρόκληση, μας κάνει ταξιδευτές του χρόνου. Το τεράστιο ρολόι του τρούλου, κόσμημα-σύμβολο της Νικείου Σχολής, σε μαγνητίζει και οι δείκτες αρχίζουν ένα δαιμονικό πισωγύρισμα!

Πανέμορφες πλουμιστές φορεσιές γεμάτες μετάξια και φλουριά διασταυρώνονται με φράκα ευρωπαϊκά στο κεντρικό πλακόστρωτο. Η άνεση εκπλήσσει και την ατμόσφαιρα γεμίζουν γαλλικές και εγγλέζικες φιλοφρονήσεις, ελληνικές και αραβικές προτάσεις, τούρκικοι ιδιωματισμοί.
Τα σπίτια, σωστά αρχοντικά, οικοδομήματα δίπατα, με πέτρα πελεκητή και στέγες στρωμένες από σχιστόλιθο. Δωμάτια απλωμένα στις τέσσερις γωνιές και τοίχοι ζωγραφιστοί με θέματα από τη Βιέννη μέχρι την Ανατολία. Κεντημένα πολύχρωμα μαξιλάρια, τάπητες υφαντοί και άνθρωποι καλοζωισμένοι. Σχολεία και παρθεναγωγεία και το χρυσάφι σκόρπιο και ανάκατο με το ασήμι στον Μητροπολιτικό Αγιο Νικόλαο. Οσο για την καμπάνα; Μα και βέβαια ρώσικη, αυθεντική!...

«Νύμφη του δάσους»

Η απορία και τα ερωτηματικά παραλύουν τη σκέψη. Ολα αυτά πώς; Ας ταξιδέψουμε λοιπόν λίγο βαθύτερα στον χρόνο.
Με την κατάρρευση του Βυζαντίου, η καταπίεση των Οθωμανών οδηγεί τους περισσότερους Ελληνες στα βουνά. Οι πρώτοι άποικοι στο Βίτσι, εδώ στις ανατολικές του αετοφωλιές, ήρθαν από το Αμύνταιο βάζοντας τα θεμέλια. Προσφυγιά δύσκολη, καραβάνια ατελείωτα και ανθρώπινα τρένα έσερναν μαζί τους την ολοζώντανη κτηνοτροφία και το σπιτικό τους.
Βλάχοι στα έθιμα και τα ήθη, με σαφή λατινογενή επιρροή στη γλώσσα τους. «Νέβε-Στά», δηλαδή «το χιόνι μένει», ή «Νιβεάστα» δηλαδή «Νύμφη του δάσους»; Οπως και να χει, η Νέβεσκα γεννήθηκε εδώ πάνω και οι άνθρωποι άρχισαν να ριζώνουν, να δημιουργούν και να ονειρεύονται.
Παράλληλα άνοιξαν τα σεντούκια και μαζί με τα καλέμια και τις πένσες ξεπετάχτηκε η τέχνη των χρυσικών. Τα πρώτα κοσμήματα πέταξαν στην Πόλη και στο Βουκουρέστι και το χρήμα άρχισε να σκαρφαλώνει στα κονάκια των πρώτων Νεβεσκιωτών. Οπλουργοί και ράφτες πήραν μπροστά, και το εμπόριο θέριεψε. Ο πλούτος εκτοπίζει τη φτώχεια, το ανάστημα υψώνεται θριαμβικά και η ενίσχυση στον αγώνα της Παλιγγενεσίας παίρνει σάρκα και οστά στο Μεσολόγγι και στους κόλπους της Φιλικής Εταιρείας. Το ελληνικό δαιμόνιο περνάει από τον καπνό και τα βαμβακοχώραφα, για να κυριαρχήσει στην οικονομία της Αιγύπτου και του Αμβούργου.
Ο Νίκου, ξενιτεμένο παιδί στη Σουηδία, επιστρέφει ζάπλουτος Νεβεσκαλής στην ιδιαίτερη πατρίδα. Η Νίκειος Σχολή φέρει τ όνομά του και το εξαίσιο κτίσμα διαφεντεύει και σήμερα το τοπίο. Αν όλα αυτά σας φαίνονται ασύλληπτα, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο «Το σπίτι των χρυσικών» και τότε θα πιστέψετε τα πάντα!
Ο πολιτικός χάρτης αλλάζει ταχύτατα, οι Μακεδονομάχοι ανοίγουν την αυλαία του αιώνα μας και η ταραγμένη εποχή του Μεσοπολέμου αφήνει πίσω την περίοδο της ακμής.
Η αστυφιλία χτυπάει την πόρτα της Νέβεσκας και ο κατήφορος αρχίζει. Αρκετά μετά τα προβλήματα καταλαγιάζουν, η ερήμωση οδυνηρή και μια νέα πνοή δημιουργίας αρχίζει να σκιαγραφεί τη μεταλλαγμένη σε Νυμφαίο Νέβεσκα.

Στο περίφημο (Ξινό) Νερό

Ανάμεσα στις οροσειρές Βερμίου και Βιτσίου, βρίσκεται το χωριό Ξινό Νερό, που από τη γη του αναβλύζει το φυσικό ανθρακούχο ομώνυμο νερό
Σε μια καταπράσινη έκταση της Δυτικής Μακεδονίας, ανάμεσα στις οροσειρές Βερμίου και Βιτσίου, βρίσκεται το χωριό Ξινό Νερό, που από τη γη του σε υψόμετρο 650 μέτρων αναβλύζει το περίφημο φυσικό ανθρακούχο ομώνυμο νερό. Η παράδοση θέλει τον Μεγάλο Αλέξανδρο να ξεδιψά από το νερό των πηγών της περιοχής και να προετοιμάζει τον οργανισμό του για τη σκληρή ζωή του πολεμιστή. Στη βυζαντινή εποχή άνθρωποι που έπασχαν από στομαχικά νοσήματα, νεφρίτιδες και άλλες ασθένειες προσέτρεχαν στην πηγή. Ομως και επί Τουρκοκρατίας συνέρεε στην πηγή πλήθος ανθρώπων για να υποβληθεί στην ευεργετική ποσιθεραπεία του.
Κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο ο Γάλλος Φρανσέ Ντε Εσπρέ, αρχιστράτηγος των συμμαχικών στρατευμάτων στη Μακεδονία, θεωρεί το νερό εφάμιλλο, αν όχι ανώτερο των πλουσίων μεταλλικών νερών της Γαλλίας. Ετσι με εντολή του εγκαθίσταται μονάδα εμφιάλωσης για την αποδοτικότερη χρησιμοποίηση του ξινού νερού από τα στρατεύματά του.
Σήμερα η τοπική αυτοδιοίκηση με νέες μεθόδους και σύγχρονη τυποποίηση των προϊόντων συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία εμφιάλωσης ξινού νερού.
Ο καθηγητής της Υδροθεραπευτικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ευγένιος Φωκάς δημοσίευσε στο περιοδικό «Ακαδημαϊκή Ιατρική»:
«Η όξινος ιδιότητα του Ξινού Νερού, προκαλούσα ευχάριστον συναίσθημα και η παρουσία εις κανονικάς αναλογίας των αλάτων ασβεστίου και μαγνησίου, τοποθετεί το ύδωρ τούτο εις την κατηγορίαν των λίαν ενδιαφερόντων επιτραπεζίων υδάτων. Εκτός της ευχαρίστου αυτού γεύσεως, παρέχεται λόγω της ειδικής του συνθέσεως και ειδικότερον λόγω της παρουσίας ελευθέρου ανθρακικού οξέος, η δυνατότης δά της συχνής χρησιμοποιήσεώς του, της ευχερούς αναμεταλλώσεως του οργανισμού ως προς το μαγνήσιον και το ασβέστιον, στοιχείων τόσο πολύτιμων και δια την δομήν της ζώσης ύλης, καθώς και διά ένα μεγάλο αριθμόν χημικών επεξεργασιών, αι οποίαι λαμβάνουν χώραν εις τον οργανισμόν».
Σήμερα εκτός από το εμφιαλωτήριο φυσικού μεταλλικού νερού, ωρίμασε και η ιδέα παραγωγής αναψυκτικών με πρώτη ύλη το ξινό νερό και έτσι προϊόντα, όπως πορτοκαλάδες, λεμονάδες, γκαζόζες, σόδες και βυσσινάδες, βρήκαν μεγάλη απήχηση τόσο στην ελληνική όσο και στη διεθνή αγορά.

30 στρέμματα για τα 13 υπέροχα αρκουδάκια του «Αρκτούρου»

Η Αρκούδα αποτελεί ένα από τα τελευταία σύμβολα της άγριας ζωής και απειλείται με εξαφάνιση. Ο «Αρκτούρος» υλοποιεί το πρόγραμμα «ΑΡΚΤΟΣ» και δεκατρία υπέροχα ζώα έχουν σχετική ελευθερία σε μια έκταση τριάντα στρεμμάτων. Η υπέροχη ταινία του Ζαν Ζακ Ανό «Η αρκούδα» ξαναζεί για μας εδώ στα δάση του Βέρνου...
Η αρκούδα είναι η συνέχεια μιας πανάρχαιας ζωής. Με τον πολιτισμό της χώρας μας τη συνδέουν μύθοι, παραδόσεις και ιστορίες. Είναι ζώο που δεν έχει φυσικούς εχθρούς.
Ο μοναδικός της εχθρός είναι ο άνθρωπος. Η θηλυκή αρκούδα γεννά τον χειμώνα, κάθε δύο ή τρία χρόνια, από ένα έως δύο και σπανιότερα τρία μικρά. Τα νεογέννητα αρκουδάκια είναι τυφλά και γυμνά. Εάν χάσουν τη μητέρα τους σ' αυτό το στάδιο της ζωής τους πεθαίνουν σε διάστημα 15-20 λεπτών. Οι πιθανότητες να επιβιώσουν τα μικρά αρκουδάκια τον πρώτο χρόνο της ζωής τους είναι μόλις 50%.
Παρά την εντύπωση που επικρατεί, η αρκούδα δεν επιτίθεται στον άνθρωπο, εκτός αν νιώσει ότι απειλείται η ίδια ή τα μικρά της.
Ο «Αρκτούρος» είναι μία ελληνική, μη κερδοσκοπική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1992 και δραστηριοποιείται με σκοπό την προστασία της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος.
Υστερα από μακρόχρονη και επιτυχή προσπάθεια για την προστασία της καφέ αρκούδας, καθώς και την εξάλειψη του φαινομένου της αρκούδας-χορεύτριας, ο «Αρκτούρος» διεύρυνε τις δραστηριότητές του στη διατήρηση των πληθυσμών του λύκου, καθώς και άλλων απειλούμενων ειδών της άγριας πανίδας στην Ελλάδα και τις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων, όπως του αγριόγιδου και της βίδρας, αλλά και στη διαχείριση και προστασία ορεινών περιοχών.

Τελευταίο σύμβολο ακόμη ο «Αρκτούρος» δραστηριοποιείται για την αναπαραγωγή και επαναδιάδοση του ελληνικού ποιμενικού σκύλου ως αναπόσπαστο στοιχείο της ορεινής κτηνοτροφίας, αλλά και ως μέτρο πρόληψης των ζημιών που προκαλούνται στην κτηνοτροφία από την αρκούδα και τον λύκο.
Ενα από τα τελευταία σύμβολα της άγριας ζωής, όπως είναι η αρκούδα απειλείται με εξαφάνιση και αξίζει να επαναλάβουμε ότι η αρκούδα είναι ζώο που δεν έχει φυσικούς εχθρούς, με μοναδικό εχθρό της τον άνθρωπο. Η αρκούδα είναι μεν δυνατό, αλλά παράλληλα και ευάλωτο ζώο, που σε φυσιολογικές συνθήκες ζει περίπου 25 χρόνια.
Ο λύκος, από την άλλη, υπήρξε το θηλαστικό με τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στον πλανήτη μας, που όμως το είδος του εξαφανίσθηκε από δεκατέσσερις χώρες της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης.
Τέλος, η παρουσία της φυλής σκύλων «ελληνικός ποιμενικός» τεκμηριώνεται στον ελλαδικό χώρο από τα αρχαία χρόνια.

Αποδράσεις στη μοναδική φύση πριν από χρόνια, γνώρισα τα κίτρινα φώτα των σπιτιών της, νύχτα. Το πρωί, ο γιγαντισμός του ρολογιού, των μονόλιθων των σκαλοπατιών και των ψηλοτάβανων υπέρμακρων αιθουσών της Νικείου Σχολής, μου έδωσαν φτερά καθώς απογειωνόμουν με το αιωρόπτερό μου στην είσοδο του χωριού.
Τα πρώτα θερμικά σκίρτησαν στο «βάριο» και το σκαρφάλωμα στους ουρανούς φανέρωσε διάπλατα τους υδάτινους καθρέφτες της Χειμαδίτιδας και της Ζάζαρης. Ομως εκτός από τις λίμνες φάνηκε κάτασπρος και ο κώνος του Σινιάτσικου, σαν άλλο Φούτζι Γιάμα. Τρεις εναέριες τραβέρσες, εν είδει χαιρετισμού στο Νυμφαίο, και τα ατελείωτα γρασίδια δίπλα στο χωριό Αετός καλοδέχτηκαν τον αετό μου.
Σήμερα για χάρη του «Εθνους» ξανανέβηκα στο Νυμφαίο. Η νέα μας συνάντηση έγινε πάλι νύχτα και όλο το βράδυ το ίδιο ρολόι χτύπαγε ακούραστο τις ώρες...
Το χάραμα γλυκό, κοκκινωπό και τα σωζόμενα αρχοντικά ίσως έχουν ακόμα κάποιον μπρούτζινο βιεννέζικο πολυέλαιο, κάποια ασημένια κηροπήγια να χαρίζουν είδωλα σε κρυστάλλινους καθρέφτες με χρυσωμένη πατίνα και κάποια περσικά χαλιά να μετρούν ακόμα τα βήματα των ανθρώπων... Μία ομάδα, νέων στην ψυχή, ανθρώπων κάθε ηλικίας ανηφορίζει ακολουθώντας το ευρωπαϊκό μονοπάτι πεζοπορικών διαδρομών Ε4 για μερικά χιλιόμετρα με τα mountain bikes. Και πάρα κει σκυριανά ιππάρια και εγγλέζικα άλογα ιππασίας δίνουν ευκαιρίες για νέου είδους αποδράσεις στη μοναδική φύση του Νυμφαίου.

Γλυκά και λικέρ

Εμείς μαγνητισμένοι από τα ίχνη των...αρκούδων στις σχετικές πινακίδες, κατηφορίζουμε για τον Δασικό Σταθμό, όπου υλοποιείται η κεντρική ιδέα του Κέντρου Προστασίας Αρκούδας. Επιστρέφοντας στον αναζωογονημένο σήμερα οικισμό, μία αχτίδα φωτός ξεπηδάει από τον Συνεταιρισμό Γυναικών, η «Νύμφη».
Σπιτικά γλυκά του κουταλιού, λικέρ από άγρια φρούτα, χειροποίητα κοσμήματα και εργόχειρα, μπορούν να κρατήσουν τη γεύση και την εικόνα του Νυμφαίου έντονη για πολύ καιρό στη βάση μας!
Φεύγοντας ρίχνουμε μία τελευταία ματιά στον τρούλο με το ρολόι, ενώ στο βάθος οι ανθρωπογενείς στατικοί κυκλώνες του ατμοηλεκτρικού σταθμού Πτολεμαϊδας προκαλούν για παντοειδείς συνειρμούς...

Πού θα μείνετε
Ξινό Νερό«Κοντοσώρος»: 23860-81551Ενας καινούργιος και ιδιαίτερα ποιοτικός ξενώνας, όπου σε όλους τους χώρους η διάχυτη μακεδονίτικη αρχοντιά γοητεύει τους επισκέπτες και το πηγαίο πνεύμα φιλοξενίας του ιδιοκτήτη και της οικογένειάς του είναι ζεστότερο και από το τζάκι που καίει σε κάθε δωμάτιο.
Λιμνοχώρι«Ζάζαρη»: 23860-81000, 6945-434792.Σίγουρα το ιδανικό μέρος για όποιον θα ήθελε να μετεξελιχθεί σε ποιητή, αφού η γαλήνη δίπλα στη λίμνη είναι πολλών αστέρων... Ζεστό οικογενειακό περιβάλλον και βέβαια όποιος επιλέξει για διαμονή τον ξενώνα «Ζάζαρη» έχει παράλληλα και πολλές ευκαιρίες για δράση, δηλαδή ποδήλατα βουνού, κανό για τη λίμνη και βέβαια βόλτες με άλογα.
Νυμφαίο«ΛΑ ΜΟΑΡΑ»: 23860-31377 Ενας αριστοκρατικός ξενώνας που διαθέτει οκτώ δωμάτια, στα οποία μέσα θα βρείτε τη «μεσάντρα», τη χαρακτηριστική ντουλάπα των σπιτιών του Νυμφαίου, όπου ανοίγοντάς την αποκαλύπτονται η ντουζιέρα, η τουαλέτα, το mini bar. Ακόμη τα δωμάτια στη σοφίτα είναι περιζήτητα για τη ρομαντική τους ατμόσφαιρα. Τέλος υπάρχουν σαλόνια με τζάκι, όπως το χαρακτηριστικό νυμφαιώτικο καθιστικό με τα «ντουσέκια».

Χρήσιμα τηλέφωνα

Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Φλώρινας: 23850-46090
Κοινότητα Νυμφαίου: 23860-31400
Δήμος Αμυνταίου: 23860-22225
Τροχαία Αμυνταίου: 23860-22202
Αστυνομικό Τμήμα Αμυνταίου: 23860-22222
Κέντρο Υγείας Αμυνταίου: 23860-23783
Λαογραφικό Μουσείο «Το σπίτι των χρυσικών»: 23860-31065
Αστικός Συνεταιρισμός Γυναικών Νυμφαίου: 23860-31117
Περιβαλλοντικό Κέντρο «ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ»: 23860-41500
Κέντρο Περιβαλλοντικών Περιηγήσεων και Υπαιθρίων Δραστηριοτήτων «ΑΡΤΕΜΙΣ»: 23860-41200

Πηγή: Έθνος Κείμενα: Αλέξανδρος Τσαντούλας

*Αν ο δημιουργός του επιθυμεί να το αφαιρέσουμε μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας.

Το Στολίδι της Θεσσαλίας

Μπορεί τα τελευταία 12χρόνια να δηλώνω κατοικία στο Ξινό-Νερό Φλώρινας αλλά οι ρίζες μου βρίσκονται 230 χλμ. μακριά. Πιο συγκεκριμένα η καταγωγή μου είναι από τους Σοφάδες Καρδίτσας.
Σας παρουσιάζω λοιπόν ένα κομμάτι απο την πατρίδα μου....



Η Λίμνη Πλαστήρα είναι η απόδειξη πως όταν ο άνθρωπος σέβεται τη φύση και «συνεργάζεται» μαζί της, το αποτέλεσμα είναι θαυμαστό. Βλέποντάς την νομίζεις ότι βρίσκεται εκεί από πάντα. Τόσο όμορφα και αρμονικά δένουν όλα τριγύρω, το νερό, η πυκνή βλάστηση, τα γραφικά χωριά, τα άγρια βουνά και ο αντικατοπτρισμός τους στην υγρή επιφάνεια. Είναι ένας τόπος που συνεχώς μεταβάλλεται, ανάλογα με την εποχή του χρόνου, αλλά πάντα παραμένει γοητευτικός! Είναι πολλοί τόποι μαζί, ο ένας πιο όμορφος από τον άλλο!

Η λίμνη δεν ήταν εκεί «από πάντα»! Για χιλιάδες, για εκατομμύρια χρόνια, ήταν ένα «απλό» οροπέδιο, αυτό της Νεβρόπολης, όπου κάποτε τριγυρνούσαν ελάφια, («νεβρός» σημαίνει το νεογνό του ελαφιού), και το οποίο περίμενε υπομονετικά να συναντήσει το «πεπρωμένο» του! Ενδιάμεσα, γνώρισε στιγμές δόξας στα μέσα του Β Παγκοσμίου Πολέμου, όταν για έναν χρόνο (1943-1944) λειτούργησε συμμαχικό αεροδρόμιο, κάτω από τη μύτη των ναζί.

To Νεοχώρι έχει την ομορφότερη θέα στη λίμνη

Την ημέρα καλυπτόταν από «φορητά» (!) δέντρα και τη νύχτα άναβαν οι δαυλοί που σηματοδοτούσαν τον διάδρομο προσγείωσης.

Όραμα του Πλαστήρα για το οροπέδιο της Νεβρόπολης το πλήρωμα του χρόνου ήρθε όταν σχηματίστηκε η ιδέα της λίμνης στο μυαλό ενός οραματιστή, που καταγόταν από ένα γειτονικό χωριό, το Μορφοβούνι.

Ήδη από τη δεκαετία του ΄20, ο «Μαύρος Καβαλάρης», ο στρατηγός και πολιτικός ηγέτης, Νικόλαος Πλαστήρας, είχε «δει» τη λίμνη που αργότερα θα έπαιρνε το όνομά του. Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να την δει στην πραγματικότητα, καθώς πέθανε το 1953, έξι χρόνια πριν από την ολοκλήρωση της κατασκευής του φράγματος.
Το φράγμα ολοκληρώθηκε το 1959. Το νερά που κατέβαιναν από τα γύρω βουνά, χείμαρροι, ρυάκια και πηγές που σχημάτιζαν τον ποταμό Μέγδοβα (ή Ταυρωπό) άρχισαν να συγκεντρώνονται στη λεκάνη της Νεβρόπολης, ώσπου σχηματίστηκε η απαστράπτουσα λίμνη. Οι ντόπιοι δεν «έβλεπαν» την ομορφιά του νέου τοπίου, «έβλεπαν» μόνο τα χωράφια που έχασαν.
Οι περισσότεροι αφού έκλαψαν για το βιος τους, πήραν την αποζημίωση και κατηφόρισαν για την Καρδίτσα ή για την Αθήνα. Επί τρεις δεκαετίες ο τόπος έμοιαζε βυθισμένος σε γλυκό λήθαργο. Ώσπου, δειλά δειλά, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτοι επισκέπτες.

Η συνέχεια είναι λίγο - πολύ γνωστή. Ο ένας ξενώνας διαδεχόταν τον άλλο, και σε κάθε χωριό ξεπηδούσε και μια καινούργια ταβέρνα, και νάτην σήμερα τη λίμνη Πλαστήρα, να αποτελεί ένα από τους πιο περιζήτητους ταξιδιωτικούς προορισμούς της χώρας.

Το αξίζει 100%! Ιδανικό μέρος για αυτούς που αγαπούν το βουνό, αλλά και για αυτούς που αγαπούν το νερό. Για αυτούς που θέλουν στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας, που θέλουν να αράξουν στις όχθες με ένα καλάμι ψαρέματος και να ρεμβάσουν με τις ώρες.
Για τους λάτρεις της περιπέτειας και των σπορ, αυτούς που θέλουν να δοκιμάζουν τις αντοχές τους στο νερό, τη γη ακόμα και στον αέρα. Για τους καλοφαγάδες, για αυτούς που αγαπούν το κρέας, αλλά και για αυτούς που αγαπούν το ψάρι. Κοντολογίς, για όλους!
Στα αγραφιώτικα «φιόρδ» από το Νεοχώρι μέχρι το φράγμα ακολουθεί το πιο όμορφο κομμάτι της διαδρομής. Το ανάγλυφο της «ακτογραμμής» και των βουνών που την περιβάλλουν θυμίζει μικρογραφία νορβηγικών φιόρδ Το χωριό με το παράξενο όνομα Μπελεκομύτης, αποτελεί «βάση» των πεζοπόρων που εφορμούν στα Άγραφα λίγο μετά τον Μπελεκομύτη, ένας δρόμος στα δεξιά οδηγεί στο ιστορικό χωριό Καρίτσα και πάνω από αυτήν, σε ένα από τα σημαντικότερα μοναστήρια της περιοχής, την Παναγία Πελεκητή.

ΔΙΑΜΟΝΗ Υπάρχει πληθώρα καταλυμάτων για όλα τα βαλάντια.

Στο Νεοχώρι: Ξενώνας «Πανδίων» (24410 93201). Όμορφο κτίριο από πέτρα και ξύλο, άνετα δωμάτια.

Ξενοδοχείο «Ναϊάδες» (24410 93333) με καταπληκτική θέα στη λίμνη. Ξενώνας «Αγνάντι» (24410 93190-1), ο πρώτος που λειτούργησε στην περιοχή.

Όλα τα παραπάνω καταλύματα βρίσκονται στο Νεοχώρι. Στα Καλύβια Πεζούλας: «Αιολίδες» (24410 92966).
ΦΑΓΗΤΟ Στο Νεοχώρι: Για κρεατικά και κυνήγι ο «Κελεπούρης» (24410 93207), για μαγειρευτά και της ώρας στο «Αγνάντι» (24410 93190-1).

Στα Καλύβια Πεζούλας στο «Φαγοτόπι» (24410 92998), το οποίο το χειμώνα μένει κλειστό τις καθημερινές.

Για πέστροφα, αλλά και κρεατικά, στον «Ψαρόγιαννο» (24410 93280).
Explore ΝatureΑνακαλύψτε τις πιο μαγευτικές διαδρομές, γνωρίστε τη φύση και την ιστορία της περιοχής και μάθετε πού θα βρείτε το καλύτερο φαγητό και τα πιο ατμοσφαιρικά καταλύματα στο Explore Nature που κυκλοφορεί μαζί με το «Έθνος» το Σάββατο 18 Οκτωβρίου.

ΚΕΙΜΕΝΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΗΛΑΣ

*Αν ο δημιουργός του επιθυμεί να το αφαιρέσουμε μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας.

Παράλια Τουρκίας 2008

Το πρόγραμμα φέτος (2008) είχε δύο εκδρομές αλλά λόγο υποχρεώσεων αρκεστήκαμε μόνο στα Παράλια. Η διαδρομή είχε ως εξής: ξεκίνημα από Ξινό-Νερό (Εγνατία μέσω Κοζάνης), Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, (σύνορα Κήπων), Καλλίπολη, Τσανάκαλε (Τροία), Αϊβαλή, Σμύρνη (Έφεσος), Μαρμαρίς, και από εκεί θα έπρεπε να περάσουμε απέναντι στη Ρόδο( αυτό δεν έγινε ποτέ) και επειδή όλα τα ταξίδια έχουν απρόοπτα (όταν δεν ρωτάς) δείτε τι έγινε…
Ας τα πάρουμε από την αρχή: το ρολόι δείχνει 03:00πμ. ξημερώματα Τρίτης μήνας Αύγουστος, ο Μίδας( Varadero mk1) είναι φορτωμένος, εμείς εκτός προγράμματος κατά 2 ημέρες και μέσω Εγνατίας φτάνουμε Θεσσαλονίκη. Καφές με μπουγάτσα και το μυαλό μας στα κρυφά σκέφτεται τι μας περιμένει. Η Ντίνα (η σύντροφός μου) είναι πιο αγχωμένη αλλά δεν το δείχνει, ξέρει ότι υπάρχει εμπειρία από ταξίδια αλλά η προκατάληψη και το άγνωστο πάντα σε κάνουν κάπως. Επόμενη προγραμματισμένη στάση στην Καβάλα και ο Μίδας μας ταξιδεύει άνετα πάνω στην Εγνατία. Η Καβάλα κοιμισμένη και ΄μεις με έναν φραπέ στα δύο προσπαθούμε να διώξουμε λίγη νύστα από πάνω μας. Σκεφτόμαστε ότι πρέπει να περάσουμε νωρίς τα σύνορα και έτσι η Αλεξανδρούπολη βγαίνει από το καρνέ των στάσεων αφού στο ταξίδι της Κωνσταντινούπολης παλιότερα είχαμε διανυκτερεύσει εκεί.
Τελωνείο Ελλάδας χαιρετάμε τους αστυνομικούς που μας επιστρέφουν τις ταυτότητες και πέρασμα του Έβρου με τα φανταράκια να μας χαμογελούν και με τα χαρτιά στα χέρια μπαίνουμε Τουρκία. Ο έλεγχος κλασικός αλλά τα σχόλια ενός Τούρκου φορτηγατζή προς την Ντίνα καθόλου κολακευτικός μόλις γύρισα την πλάτη μου, το παραβλέψαμε και πιάνουμε κουβέντα με έναν Άγγλο που ταξιδεύει με KTM 1000. Βρισκόταν 1,5μήνα στο δρόμο και πήγαινε Κων/πολη. Η μεγάλη ευθεία μετά τα σύνορα μας υποδέχεται στην Τουρκία και μπροστά μας, το ταξίδι είναι όλο δικό μας. Στάση για καύσιμα και το πρώτο σοκ, αμόλυβδη 1,95ευρώ, τρελάθηκα, αλλά δεν πτοούμαστε και συνεχίζουμε για Καλλίπολη- Τσανάκαλε.
Ο καιρός μας δείχνει της διαθέσεις του με το θερμόμετρο του Μίδα να δείχνει 38οC και ΄μεις στο λόφο πάνω από την Καλλίπολη να γευματίζουμε με ένα αεράκι φανταστικό. Η διαδρομή προς το πορθμείο για Τσανάκαλε είναι το κάτι άλλο. Η Ντίνα βλέποντας τόσα χλμ. παραλίας με εξοχικά αποθανατίζει με την ψηφιακή όμορφες φώτο, όλη η διαδρομή θυμίζει Ελλάδα, το σχολιάζουμε με την ενδοεπικοινωνία μας αλλά η Ντίνα κάθετη, η Ελλάδα είναι πιο όμορφη.
Πορθμείο, και το πέρασμα απέναντι 15λεπτά όλη η διαδικασία. Το Τσανάκαλε μας υποδέχεται με ένα κεντρικό δρόμο όλο φοινικόδεντρα, πολυκοσμία τα μαγαζιά αλυσίδα, με αρκετά πράγματα στα πεζοδρόμια. Το ξενοδοχείο μας, μετά από λίγο ψάξιμο στο κέντρο με τιμή 45ευρώ με πρωινό, απέναντι από την μεγάλη πλατεία που φιλοξενεί φεστιβάλ της Αρχαίας Τροίας. Λίγη ξεκούραση, μετά από (600+χλμ.) χρειάζεται και μετά περιήγηση στην πανέμορφη πόλη. Ο Δούρειος Ίππος πουλάει πολύ, αμέτρητα λεωφορεία με λογότυπο TRUVA μπαινοβγαίνουν στην πόλη. Στην παραλία τους ένας τεράστιος Δούρειος είναι σημείο κατατεθέν για φωτογραφίες και ΄μεις δεν χάσαμε την ευκαιρία.
Το επόμενο πρωί φόρτωμα και πρώτη στάση στην Αρχαία Τροία, με εισιτήριο που πρέπει να πληρωθεί με τούρκικη λίρα και κοστίζει 18ευρώ(2άτομα). Ανταλλαγή χρημάτων και ωραίο φραπέ στο μαγαζάκι με τα σουβενίρ πριν την είσοδο στο χώρο.
Ο αρχαιολογικός χώρος λάμπει από καθαριότητα (σε όλο το ταξίδι δεν συναντήσαμε σκουπίδια πουθενά, οι δρόμοι τους είναι πεντακάθαροι) και υπάρχει επιτήρηση αυστηρή. Με λόγια δεν περιγράφεται ο χώρος αλλά ούτε και τα συναισθήματά μας, θα προσπαθήσω να ανεβάσω βιντεάκι.
Με θερμοκρασία σταθερά 39+οC συνεχίζουμε για το Αϊβαλή που έχουμε προγραμματίσει να σταματήσουμε για φαγητό και ξεκούραση. Το κέντρο τους όμορφο και παντού υπάρχουν αστυνομικοί, που επιτηρούν διακριτικά και είναι ευγενέστατοι. Με τα φαγητά τους δεν είχαμε κανένα πρόβλημα και για την μοτοσυκλέτα δεν αγχωθήκαμε ούτε για μια στιγμή σε όλο το ταξίδι. Όμορφες παραλίες με πολύ κόσμο να παραθερίζει, καινούργια ξενοδοχεία, καλό σέρβις, γενικά μια ατμόσφαιρα που προτρέπει να μείνεις κι άλλο.
Ο Μίδας όμως ξανά στην εθνική οδό και κατεύθυνση για Σμύρνη. Γραφική διαδρομή έχοντας δεξιά μας απέραντα χλμ. παραλιών και μια ζέστη, σκέτη ΚΟΛΑΣΗ, το θερμόμετρο δείχνει σταθερά 42οC και κάθε τόσο σταματάμε για να δροσιστούμε.
Επιτέλους φτάνουμε Σμύρνη και το μυαλό μας σκέφτεται ξενοδοχείο και μπάνιο… αλλά… Σμύρνη, πόλη 8 εκατομμυρίων ανθρώπων !!!! αυτό άλλο να το λες και άλλο να το βλέπεις μπροστά σου, χαμός από κόμβους, χαμός από πινακίδες, και ΄μεις στην άκρη του δρόμου στην σκιά κάποιων δέντρων με τσιγάρο, χάρτες, τον πλοηγό σε λειτουργία (μέχρι τότε δεν χρειάστηκε πουθενά..) να προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη !!!!
Ξενοδοχεία είχαμε τσεκάρει από το Ιντερνέτ αλλά πώς πας; Ένα ζευγαράκι περνάει από δίπλα μας και αρπάζω την ευκαιρία, please, do you can help me…? τα παιδιά πρόθυμα δε, αλλά από Αγγλικά τίποτα… ούτε λέξη, τώρα; τη λύση την έδωσαν μόνοι τους παίρνοντας το φίλο τους που μιλάει Αγγλικά… κουφάθηκα…(η Ντίνα έμεινε να κοιτάει, και αυτή από Αγγλικά, γιοκ)… να μιλάς με Τούρκο, Αγγλικά με το τηλέφωνο και να προσπαθεί να σου εξηγήσει για μια πόλη που δεν την ξέρουν ούτε οι ταξιτζήδες της. Είμαστε λοιπόν μετά από 30΄λεπτά στον μεγάλο παραλιακό δρόμο και όλα είναι τέλεια. Σε αυτή την παραλία έγιναν όλα αυτά που διαβάσαμε, τόση ιστορία και ΄μεις εκεί με το Μίδα στο ρελαντί και όλες αυτές οι εικόνες μπροστά μας, η μία μετά την άλλη.
Στο ξενοδοχείο πλέον, έχουμε μπροστά μας τον παραλιακό δρόμο και τα λέμε στην είσοδο με τρεις μοτοσικλετιστές από την Ιταλία, το πέρασμά τους από Ελλάδα τους έφερε στη Σμύρνη και συνέχιζαν προς Άγκυρα. Οι τιμές εδώ 65ευρώ το δίκλινο αλλά χαλάλι τους, είπαμε, είμαστε μέσα στην ιστορία. Το βράδυ δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, όλα είναι στα πόδια μας. Η τεράστια προβλήτα έχει ότι μπορεί να ζητήσει κάποιος στη βραδινή του έξοδο και αρκετές θαλαμηγούς με Ελληνικές Σημαίες που απολαμβάνουν άλλα γούστα, οι πτωχοί ιδιοκτήτες τους…!!!
Φαγητό δίπλα στο κύμα και σχόλια για περαστικούς, καταστάσεις, κάναν την ώρα να περάσει ευχάριστα, το κορμί όμως, χρειάζεται ξεκούραση. Το πρωινό (08:00πμ.) στη βεράντα του ξενοδοχείου με την πόλη μπροστά μας να ξυπνά, συμπλήρωνε το πάζλ, ο δρόμος όμως μας περίμενε.
Η έξοδος από την Σμύρνη γίνεται χαλαρά, προσπαθούμε να χορτάσουμε αυτή την τεράστια πόλη, αλλά μάταια, είναι απίστευτα ΤΕΡΑΣΤΙΑ! Ο δρόμος τώρα περνάει δίπλα από τις παράγκες πάνω στους λόφους και αυτό που μας έρχεται στο μυαλό είναι μία λέξη, φτώχεια, τόσος κόσμος στριμωγμένος, πού χωράνε;
Προγραμματισμένη στάση η Αρχαία Έφεσος, Ταξιδεύουμε σε τέσσερις λωρίδες. κυκλοφορίας με καλό τάπητα. Η στάση σε μεγάλο travel stop μετά από 1 ½ ώρα μας φέρνει μπροστά στο self service να προσπαθούμε να παραγγείλουμε καφέ φραπέ, νοηματική, Αγγλικά, όλα επιστρατεύονται, τίποτα. Η συνταγή από δω και πέρα γνωστή, αγοράζουμε νερό κρύο, παίρνουμε δύο ποτήρια άδεια, βγάζουμε τα σύνεργα, έτοιμος ο φραπές. Όλοι κοιτούσαν να δουν τι κάνουμε, σημείωση: (παγάκια δεν θα βρείτε σχεδόν πουθενά και καλό θα είναι να τα αποφεύγετε).
Έφεσος, ανακαλύφθηκαν το 1961 τα υπολείμματα ενός μυκηναϊκού τάφου στην είσοδο της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου(Θεολόγου), που αναγνωρίζονται σαν τα πιο παλιά ευρήματα στην περιοχή. Το 1992 διεξήχθησαν ανασκαφές στο μέρος Τσουκούριτσι, 500μέτρα ανατολικά από τη πύλη Μαγνησίας στην Έφεσο, από τους εμπειρογνώμονες του Μουσείου της περιοχής, όπου ανακαλύφθηκε ένας τύμβος που χρονολογείται από το 5 χιλιάδες π.χ..
Η Ιστορία της περιοχής είναι τεράστια και γι΄ αυτό αναφέρω επιγραμματικά ορισμένα στοιχεία:
· Η κεφαλή του Λυσίμαχου 3ος αι. – Ο Ερμής 1ος μΧ. αι.
· Δημόσια αγορά
· Ωδείων (Βουλευτήριον)
· Πρυτανείων
· Ναός του Δομιτιανού
· Οδός των Κουρήτων – Πύλη των Ηρακλειδών
· Λουτρά της Σχολάστικα – Λετρίνες της πόλης
· Ναός του Ανδριανού 2ος μΧ αι.
· Βιβλιοθήκη του Κέλσου 2ος μΧ αι.
· Αγορά και στοά του Νέρωνα 1ος μΧ αι. – Μεγάλο θέατρο
Να αναφέρω ένα χαρακτηριστικό της περιοχής, η είσοδος γίνεται ανατολικά και υπάρχουν 2 έξοδοι δυτικά και βόρεια σε απόσταση 3-5χμ αντίστοιχα.

Το πλάνο λοιπόν από ΄δώ και πέρα ήταν να μείνουμε στη γύρω περιοχή για εξερεύνηση και να φτάσουμε την Παρασκευή στο Μαρμαρίς, από όπου θα παίρναμε το Φέρυ για Ρόδο. Επιλέξαμε να συνεχίσουμε, να πάμε Μαρμαρίς και να αξιοποιήσουμε τον χρόνο μας εκεί(αποδείχθηκε σωστό γιατί η μοίρα μας παίζει πολλά παιχνίδια).
Η υψηλή θερμοκρασία μας συντροφεύει σε όλοι την διαδρομή και οι στάσεις μας είναι μόνο για καύσιμα. 150χμ πριν το Μαρμαρίς η διαδρομή γίνεται γραφική καθώς πρέπει να διασχίσουμε έναν ορεινό όγκο που θα μας οδηγήσει στη θάλασσα (τώρα την σκεφτόμαστε πιο πολύ, ξενοδοχείο, μαγιό και μπάνιο δίπλα στους φοίνικες). Ο δρόμος τώρα θέλει προσοχή, ο τάπητας είναι χάλια και υπάρχει αρκετή κίνηση.
Η είσοδος στην πόλη είναι… φανταστική, φοίνικες παντού, εδώ κυριαρχεί το λευκό, ο Μίδας στο ρελαντί μας βάζει μέσα στην πόλη καμαρώνοντας και αυτός. Παραλία μπροστά μας, στρίβουμε δεξιά και νάτο το hotel, παρκάρουμε μπροστά στη θάλασσα, κατεβαίνουνε και το πρώτο χαμόγελο στη ρεσεψιόν, δωμάτιο 45ευρώ με πρωινό. Ξεφορτώνουμε όλο χαρά και παραγγέλνομαι καφέ. Τα μπαγκάζια μπροστά μας και η νεαρή τουρκάλα πρόθυμα απαντά στις ερωτήσεις μας.
…τι ώρα έχει αύριο Φέρυ για Ρόδο;
Φέρυ για Ρόδο ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΥΡΙΟ, είχε σήμερα το πρωί 09:30. Το επόμενο είναι την άλλη Πέμπτη.
...παγώσαμε, απλά κοιταχτήκαμε...
ο τούρκικος καφές που είχαμε παραγγείλει έγινε καφές της παρηγοριάς, η Ντίνα γυρίζει και μου λέει ¨...εγώ πίσω από τον ίδιο δρόμο, δεν επιστρέφω.¨
{ το να είσαι απέναντι από Ελλάδα και να σου λένε, δεν μπορείς να περάσεις, ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν το είχα φανταστεί . Κανείς από όσους είχα μιλήσει δεν μου είχε πει ότι υπάρχει μόνο ένα καράβι την εβδομάδα που μεταφέρει αυτοκίνητα και μηχανές }.

Για καλή μας τύχη δίπλα στο ξενοδοχείο υπήρχε ταξιδιωτικό γραφείο. Ο υπεύθυνος του γραφείου αφού έκανε αρκετά τηλεφωνήματα, βρήκε δρομολόγιο καραβιού από το Μπόντρουμ την επομένη 9:00 το πρωί. Το γραφείο που βρήκε ήταν άλλης εταιρίας και υπήρχε πρόβλημα με την κράτηση (δεν μπορούσε να γίνει on-line), έπρεπε να πάμε εκεί. Η απόσταση μεταξύ των δύο πόλεων 300χλμ. περίπου και αποφασίζουμε να ταξιδέψουμε χαράματα. Αφού ξεκουραστήκαμε στο ξενοδοχείο το βραδάκι περιπλανηθήκαμε στην πόλη, ωραία ατμόσφαιρα, κοσμοπολίτικο περιβάλλον. Τουρίστες απ΄ όλο τον κόσμο, εστιατόρια για όλα τα βαλάντια και μια αγορά να ασφυκτιά μέχρι αργά το βράδυ.
Ξυπνητήρι και 3:00 τα χαράματα ο Μίδας μας περιμένει στην είσοδο να τον φορτώσουμε για μια ακόμα φορά. Βγαίνουμε αργά από την πόλη που δεν χορτάσαμε, υπό άλλες συνθήκες μια βδομάδα διακοπές εκεί δεν θα μας χαλούσε καθόλου. Ο δρόμος γνωστός αλλά το σκοτάδι τα αλλάζει όλα. Κινούμαστε πολύ προσεκτικά και 4:30 βρισκόμαστε κάπου στη μέση της διαδρομής να πίνουμε καφέ. Ο πιτσιρικάς Τούρκος που έχει βάρδια στο καφενείο λαγοκοιμάται μπροστά μας, ένα ταξί δίπλα μας αλλάζει οδηγό και εμείς χαλαροί πίνουμε τον τούρκικο καφέ. Χαλαρά διανύουμε και τα υπόλοιπα χιλιόμετρα φτάνοντας χαράματα και κάτι στο Μπόντρουμ. Η θέα που αντικρίζουμε από την κορυφή του λόφου είναι μαγευτική, τα φώτα της πόλης ακόμα αναμμένα και ο ήλιος που πάει να ανατείλει κοκκινίζει τα ολόλευκα σπίτια. Μια μεγάλη ευθεία με τεράστιους φοίνικες μας βάζει στην πόλη και στα δεξιά μας το Αρχαίο Θέατρο μας καλωσορίζει. Οι άδειοι δρόμοι μας προδιαθέτουν να τριγυρίσουμε την πόλη. Βρίσκουμε το τελωνείο κρυμμένο στην κυριολεξία στα αριστερά του λιμανιού αφού πρώτα οι ταμπέλες μας είχαν οδηγήσει εκτός πόλης στο νέο χώρο που έχουν ετοιμάσει για να φιλοξενήσει το νέο τους τελωνείο.
Στην προβλήτα πλέον σε κλασσικό καφενέ απολαμβάνουμε καφεδάκι παρέα με κλασικούς θαμώνες και νοιώθουμε ότι όλοι αυτή η αλλαγή του προγράμματος ήταν «κισμέτ» , κάποιος άλλος αποφάσισε ότι όλο αυτό έπρεπε να το ζήσουμε. Καθώς οι ώρα περνάει εμείς επενδύουμε σε αγορές στα καταστήματα με τα αφορολόγητα και ταυτόχρονα θεωρούμε βίζες και κάρτες επιβίβασης (όλοι μαζί, τελωνειακοί, ταξιδιωτικοί πράκτορες, πωλητές, ταξιδιώτες μια οικογένεια σε πενήντα μέτρα προβλήτα- τελωνείο).
Το ταξίδι για απέναντι σύντομο και τώρα πλέον αρχίζουμε να νοιώθουμε τύψεις που χάνουμε τον γάμο της εξαδέλφης μου στη Ρόδο. Ναι, όλα το ταξίδι είχε προγραμματιστεί για να είμαστε 16 Αυγούστου στη Ρόδο για να παραβρεθούμε στο γάμο της. Οι πληροφορίες που είχαμε πάρει μας έλεγαν ότι υπάρχει καράβι μόνο για Αθήνα σε δύο μέρες, για Ρόδο τίποτα. Δεν μας χαλάει, στην Κω έχουμε σπίτι και λέμε ότι είναι ευκαιρία να γνωρίσουμε το νησί. Μας χαλάει όμως που μας περίμεναν στη Ρόδο, όχι μόνο για τον γάμο άλλα μας περίμεναν και στην Courier τα ρούχα που είχα στείλει πριν μια εβδομάδα εκεί (τα είχα στείλει για να απαλλαγώ από έξτρα φορτίο), εδώ γελάμε….. !!!

Στο τελωνείο της Κω μετά από 1ώρα και κάτι, προσπαθώ να βοηθήσω κάτι φίλους Ιταλούς μοτοσικλετιστές να καταλάβουν την διαδικασία που μας θέλει να περνάμε έλεγχο χωρίς τις μηχανές. Βγαίνουμε από το χώρο και καθόμαστε στα κάγκελα περιμένοντας να έρθουν οι τελωνειακοί για να παραλάβουμε τις μηχανές όταν ακούω την Ντίνα να με ρωτά για ένα καράβι που φορτώνει απέναντί μας, ‘’…αυτό το πλοίο γράφει Ρόδο στον καταπέλτη…’’ χωρίς να χάσει χρόνο διασχίζει το λιμάνι και φτάνει στο εκδοτήριο του πλοίου. Την βλέπω να έρχεται τρέχοντας και να φωνάζει, ‘’…σε δύο λεπτά φεύγει για Ρόδο, τρέχα, τρέχα…’’ πού να τρέξω χωρίς μηχανή; Χαμός σας λέω, ένας μικρός χαμός να βρούμε τελωνειακό να πάρω την μηχανή.
Η Ντίνα να τρέχει για εισιτήρια για να κρατήσει το πλοίο και εγώ με τον τελωνειακό και τους Ιταλούς από πίσω να παραλάβω την μηχανή.
Τελικά όλα καλά, είμαστε μέσα, κατεύθυνση για Ρόδο και ξανασκεφτόμαστε το «κισμέ» που λέγαμε…. Η τύχη ήταν μαζί μας, πείτε το όπως θέλετε… Θα ήταν η τρίτη φορά που δεν θα κατάφερνε η Ντίνα να πάει στη Ρόδο, το νησί που εγώ, έχω επισκεφθεί αρκετές φορές.
Το υπόλοιπο ταξίδι εξελίχθηκε ευχάριστα, συναντήσαμε αγαπημένα πρόσωπα και επιστρέψαμε μετά από τέσσερις μέρες στη Φλώρινα.

Υ.Γ. Μαζί με αυτό το κείμενο έχω ετοιμάσει και ένα βίντεο 1ώρας με τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού, το έχω αφιερώσει στα παιδιά μας. Προσεχώς ελπίζω να βρω τρόπο να το αναρτήσω.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
http://picasaweb.google.gr/eftimios68/2008#