Να ζητήσω συγνώμη μέσα από αυτή την ανάρτηση σε όλους εσάς που είστε πιστοί αναγνώστες μου για την μεγάλη καθυστέρηση ως προς την ενημέρωση του Ιστολόγιου. Κάποια προσωπικά προβλήματα δεν μου επέτρεψαν να γράψω κατά την διάρκεια του φθινοπώρου. Εδώ είμαστε λοιπόν πάλι και έχω πολλά να σας γράψω.....!!!!!!
Μεσημέρι Παρασκευής 18 Σεπτεμβρίου, καιρός παίζω δεν παίζω και ο Μίδας φορτωμένος έτοιμος για μια ακόμα εξόρμηση προς τη Δυτική Ελλάδα. Για να γίνω όμως πιο συγκεκριμένος ο τελικός προορισμός μας είναι η γραφική Πάργα. Εκεί θα πραγματοποιηθεί η 8η Πανελλήνια Συνάντηση του Varadero Club Hellas.
Το δρομολόγιο γνωστό και ο Μίδας μας έχει ανεβάζει στην Νέα Εγνατία η οποία δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση. Περνώντας τα Γρεβενά και ενώ περιμένουμε να βγούμε να πάμε προς Μηλιά ο δρόμος ανοιχτός μπροστά μας και εγώ μες στην τρελή χαρά!
Τέλος η ταλαιπωρία μέσα στη στενούρα και το μποτιλιάρισμα των φορτηγών πάσας εθνικότητας. Τα τούνελ τελειωμένα (τα περισσότερα δεν είχαν καν σκουπιστεί, ήταν γεμάτα τσιμέντα) και γω σκέφτομαι πως οι εκλογές για μια ακόμα φορά έκαναν το θαύμα τους.
Το δρομολόγιο για Γιάννενα από το Ξινό-Νερό έχει κατέβει στην 1ώρα και 15 λεπτά!!!
Γεια σου Ελλαδάρα μου...!!!
Στρίβουμε αριστερά βγαίνοντας από την Εγνατία και κατεύθυνση προς Άρτα-Πάργα.
Η κίνηση τώρα έχει αυξηθεί και η ταχύτητα γίνεται εφιαλτικά αργή. Απαραίτητες κάποιες σφήνες, πάντα ελεγχόμενες, για να ξεφύγουμε από τα ''τρένα'' και στάση για καύσιμα και καφέ στη Φιλιπιάδα.
Η υπόλοιπη διαδρομή έγινε με μικρές ταχύτητες και τα κατηφορικά τελευταία χιλιόμετρα μας αποκαλύπτουν την πανέμορφη Πάργα. Μπαίνοντας στην πόλη ακολουθούμε δεξιά πορεία και σε μερικά λεπτά είμαστε στην είσοδο του Parga Beace Hotel.
Το καλώς ήρθατε το ακούμε από τα φιλαράκια μας, που στο άκουσμα των νέων κανονιών του Μίδα, πετάχτηκαν από τις καρέκλες τους.
Το συγκρότημα πολύ καλό και οι συμμετοχές της Παρασκευής αρκετές, Η μέρα πέρασε ευχάριστα και το βράδυ βρήκε όλοι την παρέα να κάνει βόλτες στα στενά της Πάργας.
Αγορές διάφορες και πειράγματα μέσα στον κόσμο ήταν το φόρτε μας...!!!
Η πολλές βόλτες όμως καταλήγουν σε τραπέζι μακρόστενο το οποίο μας περίμενε στην παραλία της πόλης. Ο κόσμος περνούσε μπροστά μας καθώς εμείς φροντίζαμε, να φάμε όλο το φαγητό μας σαν καλά παιδιά που δεν θέλουν με τίποτα να κοιμηθούν το βράδυ νηστικά.
Η συνέχεια δόθηκε σε γνωστό μπαράκι της πόλης και σίγουρα ήταν όλοι εκεί. Όλος ο καλός κόσμος με τα ποτά στα χέρια να εύχονται "άντε και του χρόνου, γεροί και δυνατή.." και άλλα τέτοια ευχολόγια. Μα βρε παιδιά είναι σκηνικά αυτά; Είναι δυνατόν να μην έχουμε κάνει μια φιλοσοφική συζήτηση σε ένα στρογγυλό τραπέζι; Είναι δυνατόν πάντα να καταλήγουμε αγκαλιασμένοι και χαμογελαστοί; Ούτε μια φασαρία, ούτε ένα επεισόδιο; Μάταια προσπαθώ να σπείρω διχόνοια και τσακωμούς σε αυτή την παλιοπαρέα 3χρόνια τώρα;
Τελικά μάλλον πρέπει να το πάρω απόφαση, πως κάθε φορά που θα βρισκόμαστε, θα περνάμε έτσι χάλια και βαρετά...!!!
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει πάλι σε τραπέζι να προσπαθούμε να αδειάσουμε το μπουφέ του ξενοδοχείου παίρνοντας πρωινό.
Το πρόγραμμα για σήμερα είναι χαλαρό και η απόφαση για βόλτα στο Νεκρομαντείο και τις πηγές του Αχέροντα δεν αργεί να βγει Με κεφαλή τον Μίδα το δικό μας γκρουπ θα επιλέξει χαμηλές ταχύτητες στους επαρχιακούς δρόμους καθώς οι περισσότεροι, ήμασταν πολύ ελαφρά ντυμένοι. Πρώτη στάση στο Νεκρομαντείο και τα πειράγματα δεν έλεγαν να σταματήσουν. Κάποιοι νέοι φίλοι στην παρέα μας ήταν λίγο σφιγμένοι, αλλά που θα πάει, θα τους κάνουμε σαν τα μούτρα μας! Ιγνάτιε και Ντίνα, χάρηκα πάρα πολύ που σας γνώρισα...!!! Για τα υπόλοιπα παλιοτόμαρα τα σχόλια περιττά... Θα ασχοληθώ μαζί σας αργότερα!
Το μικρό τρενάκι μας φτάνοντας στον Αχέροντα βρέθηκε με τα υπόλοιπα παιδιά και κάτσαμε όλοι μαζί δίπλα στο ποτάμι για να απολαύσουμε το τοπίο και έναν ωραίο φρέντο! λεβέντη μου εσύ που έμαθες και τον φρέντο! έπινες και στο χωριό σου φρέντο; και απαντώ: στο χωριό μου δεν έπινα φρέντο, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι είναι απ΄τους καλούς καφέδες των ημερών μας!
Καθώς λοιπόν εμείς ανακατεύουμε τους φρένο μας κάποιοι πιο τολμηροί ανακατεύουν τα νερά του ποταμού. Όχι δεν πετούσαν πέτρες στο ποτάμι... τους εαυτούς τους πετούσαν μέσα στο παγωμένο νερό. Μπράβο σας, τολμηρά μου παλικάρια, μπράβο σας!
Η επιστροφή μας βρίσκει χαρούμενους και πεινασμένους Η λύση δόθηκε στα στενά της Πάργας στο γυράδικο του Βασίλη. Πίτα με γύρο στο χέρι και δρόμο για το ξενοδοχείο όπου έπρεπε να ξεκουραστούμε λίγο για να υπάρχουν οι αντοχές για το βραδινό σουαρέ.
Το βράδυ ήρθε και οι ετοιμασίες για μια φανταστική βραδιά είχαν γίνει. Η ορχήστρα στη θέση της, τα συνολάκια των κυριών φορεμένα και όλοι στα νύχια για χορό και γλέντι.
Το προεδρείο καλωσόρισε επίσημα όλους όσους συμμετείχαμε και αναφέρθηκαν μερικά νέα του κλαμπ, τότε ήταν που άνοιξαν οι ουρανοί. Μιλάμε για τεράστιες ποσότητες νερού που ανάγκασαν τους πάντες να αλλάξουν θέσεις, ακόμα και η ορχήστρα μετακόμισε.
Εμείς όμως είμαστε παντός καιρού, έτσι παιδιά;
Λίγη αναστάτωση λοιπόν και όλοι στην πίστα για χορό. Το γλέντι κράτησε μέχρι αργά και κάποιοι παράτολμοι δοκίμασαν και τα παγωμένα νερά του Ιονίου με ένα νυχτερινό μπανάκι στη θάλασσα.
Το πρωί μας βρήκε αργά στο πρωινό καθώς πολλοί δεν μπορούσαν να ξυπνήσουν. Όσοι ξύπνησαν νωρίς είχαν είδη ετοιμάσει τα πράγματά τους για το ταξίδι της επιστροφής. Εκεί στην είσοδο του ξενοδοχείου είχε ετοιμαστεί και η αυτοσχέδια πίστα για το διαγωνισμό της βραδυπορείας. Προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είναι σημαντικό να πάω με το συγκεκριμένο μηχανάκι σιγά...!!! Η φυσική άλλα μου έλεγε στο σχολείο!!! Τέλος πάντων..
Νικητής του διαγωνισμού ο φίλος Σάκης από την Λάρισα, μπράβο Σάκη!!!
Η παρέα μας λοιπόν τώρα βρίσκεται στο δρόμο για Πρέβεζα. Εκεί ήπιαμε το καφεδάκι μας και χωρίσαμε τους δρόμους μας. Ο περισσότερος λαός για την Αθήνα και ΄μεις με το Μίδα μας για Βόρεια.
Η μέρα ήταν φανταστική, μέρα για ταξίδι που λέμε...!!!
Στο δρόμο μας συναντήσαμε πολλές ομάδες μοτοσικλετιστών που επέλεξαν την Δυτική Ελλάδα για εξόρμηση.
Μια ακόμα Συνάντηση είχε τελειώσει και στο μυαλό μου όλες οι εικόνες, οι φωνές, τα αρώματα, οι γεύσης προσπαθούν να ταξινομηθούν για να μπορέσω να τα αποτυπώσω σε αυτές τις γραμμές τώρα.
Πάντα θέλω να πω πολλά και στο τέλος λέω λίγα, ελπίζω να βρήκατε κάπου κάτι καλό και να μην σπατάλησα άδικα το χρόνο σας.
Πάντα χαμόγελα σε όλους σας και του χρόνου καλύτερα!!!
Φωτογραφίες από το τριήμερο μας
.
