Παναγία Σουμελά

Μετά από διάφορες καταστάσεις και περιστατικά ο δρόμος μας έφερε έξω από την πόλη της Βέροιας. Ο Μίδας βγαίνει από την Νέα Εγνατία και μας οδηγεί στον παλιό δρόμο της Καστανιάς.
Η κίνηση περιορισμένη και το γύρω τοπίο καταπράσινο. Οι στροφές διαδέχονται η μια την άλλη και εμείς χανόμαστε στην ομορφιά των βουνών.
Επιλέγουμε την πρώτη διακλάδωση για την Παναγία Σουμελά και μετά από 3χιλιόμετρα ο ναός ξεπροβάλει μέσα στο πράσινο της φύσης.
Είναι χαμηλά στο ρέμα και παρ΄όλα αυτά στέκει επιβλητικός όπως αρμόζει στη Μεγαλόχαρη. Το πάρκινγκ είναι γεμάτο από πλανόδιους πωλητές που σε τσουχτερές τιμές επωφελούνται το χώρο για να πωλήσουν κομποσκοίνια, εικόνες, λάβαρα, κομπολόγια, φυλαχτά κ.ά. που όλα τους είναι made in china.
Προσπερνάμε με γοργό βήμα τις παράγκες αφοσιωμένοι στο τάμα μας και κατεβαίνουμε τα σκαλιά που μας φέρνουν μπροστά στο ναό της Παναγίας.
Αρκετός κόσμος μπαίνει μαζί μας για να ασπαστεί τη Χάρη της. Μπροστά στην Εικόνα της στεκόμαστε σιωπηλοί και με δέος περιμένουμε τη σειρά μας να προσκυνήσουμε.
Βγαίνοντας από το ναό πάμε στην πηγή του Αγιασμού και ξανά ανεβαίνοντας τις σκάλες τα μάτια μας γυρίζουν για να ρίξουν μια τελευταία ματιά στο ναό της Παναγίας.
Καθόμαστε σε κοντινό μαγαζί για ένα καφέ που πιο πολύ δικαιολογία είναι παρά όρεξη. Θέλουμε να μείνουμε και άλλο στο χώρο για να μην είναι η επίσκεψή μας, φευγαλέα. Καθώς παρατηρώ το χώρο σκέφτομαι την πίστη αυτών των ανθρώπων, που με μια εικόνα στην αγκαλιά, ήρθαν εδώ πάνω για να χτίσουν το ναό της Παναγίας.
Σίγουρα ήθελαν το ναό μακρυά από βλέμματα κατακτητών καθώς οι μνήμες τους ήταν νωπές. Εκεί ψηλά στο Βέρμιο Όρος σίγουρα ένοιωθαν πιο κοντά Της. Αν απλώσεις τα χέρια σου αισθάνεσαι ότι αγγίζεις τα σύννεφα, αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι κοντά σε αυτό που ήρθες να προσκυνήσεις.
Το σούρουπο όμως είναι προ των πυλών και θέλουμε να το απολαύσουμε, καθώς θα κατεβαίνουνε από τη μεριά της Κοζάνης. Μετά από λίγα χιλιόμετρα ο ήλιος αρχίζει να παίζει με τις βουνοκορφές και το θέαμα είναι καταπληκτικό Το χρυσοκόκκινο χρώμα αφήνει ίχνη στα σύννεφα που πάνε να παίξουν μαζί του και ο Μίδας όλο χάρη αποδέχεται τα μικρά μου παιχνίδια με τις στροφές που αργούν να σβήσουν αφού προσπαθώ να τις διαγράψω με όσο πιο μικρή ταχύτητα μπορώ για να καθυστερήσω την κατάβασή μας όσο γίνεται.
Ήταν ένα μικρό προσκύνημα στη Χάρη της και όσοι ποτέ βρεθείτε κοντά στην περιοχή, με μικρή ή μεγάλη πίστη, αξίζει να κάνετε μια μικρή παράκαμψη να θαυμάσετε τις ομορφιές του τόπου μας.



Φωτογραφίες από τη μικρή μας βόλτα:

http://picasaweb.google.gr/eftimios68/mvCOSE#

8η Πανελλήνια Συγκέντρωση

ΠΑΡΓΑ - ΗΠΕΙΡΟΥ

ΠΑΡΓΑ - BEACH HOTEL

19 -20 Σεπτεμβρίου 2009

Για μια ακόμα φορά περιμένουμε να συναντήσουμε κοινούς φίλους και αγαπημένα πρόσωπα στη Πάργα. Ελπίζουμε ή καλύτερα είμαστε σίγουροι ότι θα περάσουμε ένα φανταστικό τριήμερο δίπλα στη θάλασσα αρκεί να μας κάνει τα χατίρια και ο καιρός της Ηπείρου.

Καλό δρόμο σε όλους μας, ασφαλή και προσεκτική οδήγηση ειδικά στα βρεγμένα κομμάτια. Απαραίτητα καλό ντύσιμο, αδιάβροχα και όλα όσα κρίνονται απαραίτητα για ένα ασφαλές ταξίδι.

Βαρκάδα στον Πηνειό

Στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών μας στο Στόμιο Λάρισας είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια μικρή βόλτα μέσα στον Πηνειό.

Η βόλτα αυτή όμως ξεκίνησε "ανάποδα". Από τη θάλασσα ξεκινήσαμε και μπήκαμε στο ποτάμι από την "μπούκα" του ποταμού. Από εκείνο το σημείο που σμίγει το γλυκό με το αλμυρό νερό ξεκίνησε το μικρό ταξίδι μες στο πράσινο μες στη φύση. Μια φύση που δεν μπορεί να αποτυπωθεί στο φακό, αλλά χαράζεται ανεξίτηλα στο μυαλό μας.

Η στάθμη του ποταμού κάνει τη βόλτα μας άνετη και επιτρέπει μικρά σκάφη να φτάσουν μέχρι την εκκλησία της Αγ. Παρασκευής στα Τέμπη.

Ένα μικρό δείγμα φωτογραφιών.

http://picasaweb.google.gr/eftimios68/WwqQuH#

.

Πρέσπες 29 Αυγ. 2009

Είναι μια από εκείνες τις μέρες που όλα σου φταίνε και που δύσκολα θα βρεις απαντήσεις στα διάφορα ερωτήματα.

Κανείς δεν σε θυμάται, ίσως γιατί δεν φτάνεις τις ιδεολογίες του και κανείς δεν θα προσπαθήσει να σου γεμίσει το κενό που νιώθεις ούτε με ένα τηλέφωνο, έτσι για τα μάτια ή για τα αυτιά, όπως επιθυμείτε!

Καλή μέρα, εσύ χάλια και ο ορεινός όγκος προς δυτικά με πολύ λίγα σύννεφα που σου γνέφουν να πας εκεί να τα πείτε. Δεν ξέρεις αν θες κουβέντα σήμερα αλλά θα το ρισκάρεις.

Βάζοντας τα ρούχα ξανασκέφτεσαι αν θα λειτουργήσεις στο δύσκολο δρόμο αλλά για μια ακόμα φορά δεν αποφασίζεις εσύ, έτσι σου βγαίνει και εσύ απλά υπακούς. Υπακούς ένα κάλεσμα που δεν έχει όνομα, δεν έχει καμιά σημασία απλά σε καλεί.

Το κομμάτι προς Φλώρινα γνωστό, η συνέχεια σε ανεβάζει μέσα στο δάσος δρυός που εναλλάσσεται με την οξιά η οποία βαρέθηκε το καλοκαίρι και θέλει σιγά σιγά να πετάξει τα ρούχα που φορά και να αφήσει τη γύμνια να αναδείξει το μακρύ καλλίγραμμο κορμί της.

Θα το κάνει με μεγάλο ταπεραμέντο και θα αλλάξει πολλά μαγευτικά χρώματα, εγώ την έχω ξαναδεί να το κάνει, άλλα κάθε φορά με μαγεύει και πιο πολύ.

Μετά τον αυχένα της Βίγλας το κατηφορικό κομμάτι θέλει να σε κρατήσει λίγο παραπάνω. Κάθε φορά με προσπερνάς γρήγορα σου φωνάζει, και εσύ από ντροπή αυτή τη φορά θα ελαττώσεις ταχύτητα, θα δεχτείς να κοιτάξεις ξανά και ξανά τις στροφές που σου αποκαλύπτουν νέα χρώματα νέες μυρωδιές νέα σημάδια στην άσφαλτο.

Κάποια στιγμή καθώς βλέπω τις λίμνες μπροστά μου. Με ευχαριστούν για την επίσκεψη και μου υπόσχονται ότι θα με ανταμείψουν για τη βόλτα μου αυτή.

Πρώτη μικρή επίσκεψη στο χωριό Μικρολίμνη. Δίπλα στο δρόμο ο ναός και πιο δίπλα ο καφενές που περιμένει τους επισκέπτες να κάτσουν στο κιόσκι του.

Το δικό μου πρόγραμμα όμως με φέρνει μπροστά στη πλωτή γέφυρα του Αγ. Αχίλλειου Έχω χρόνια να φτάσω εδώ. Μικρές καλημέρες με τους περαστικούς και να ΄μαι πάνω στη γέφυρα να προσπαθώ να αποτυπώσω στο φακό μου το τοπίο.

Τα βήματα μου αργά μα φέρνουν μπροστά από τα χαλάσματα του ναού και η σκιά της μουριάς δέχεται τον επισκέπτη να μείνει να πάρει λίγο από το οξυγόνο της.

Οι εικόνες πολλές και η σκέψη μου αρχίζει να χάνεται μεταξύ του τώρα και του τότε. Γιατί ήρθα εδώ; Τι ήθελα να κάνω σήμερα; Πριν απαντηθούν σβήνουν και ξανά τα βήματα αργά με οδηγούν στο μικρό εκκλησάκι στο μικρό λόφο του νησιού. Η θέα απλά τέλεια, το μυαλό μου χαλαρώνει και απλά κοιτάω.

Κατεβαίνοντας θα πιω έναν καφέ στο μικρό μαγαζάκι και θα φωτογραφίσω τις σκαλιστές πέτρες που στολίζουν το χώρο.

Ο Μίδας τώρα βρίσκεται στο δρόμο προς Ψαράδες και κάτι ακόμα πρέπει να γίνει.

Στην είσοδο του μικρού χωριού παρκάρω και καλημερίζομαι με κάποιον που με πλησιάζει. Τον λένε Δημήτρη είναι από Αθήνα και βρίσκεται με την μηχανή του σε ένα εβδομαδιαίο τουρ.

Αυτό το παιδί πρέπει να με περίμενε....!!! Περπατάμε παρέα και καθόμαστε σε ένα μαγαζάκι. Εγώ τσιπουράκι με τσιρόνια και ο Δημήτρης καφεδάκι. Τα λέμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια. Είπαμε σκέψεις, αλλάξαμε συναισθήματα και σίγουρα τα χαμόγελα και ο χρόνος που περάσαμε μαζί εκεί στις Πρέσπες θα μας ξανασμίξουν κάποια στιγμή στο μέλλον.

Να είσαι καλά φίλε, καλή αντάμωση και ραντεβού κάπου σε κάποιο δρόμο. Θα σε καταλάβω από το χαμόγελο και από τα λόγια που είπαμε, θα με καταλάβεις από τα λόγια και το χαμόγελο που είδες....

Φωτογραφίες :

http://picasaweb.google.gr/eftimios68/TtgLw#slideshow/5375481237314428946