Παναγία Σουμελά

Μετά από διάφορες καταστάσεις και περιστατικά ο δρόμος μας έφερε έξω από την πόλη της Βέροιας. Ο Μίδας βγαίνει από την Νέα Εγνατία και μας οδηγεί στον παλιό δρόμο της Καστανιάς.
Η κίνηση περιορισμένη και το γύρω τοπίο καταπράσινο. Οι στροφές διαδέχονται η μια την άλλη και εμείς χανόμαστε στην ομορφιά των βουνών.
Επιλέγουμε την πρώτη διακλάδωση για την Παναγία Σουμελά και μετά από 3χιλιόμετρα ο ναός ξεπροβάλει μέσα στο πράσινο της φύσης.
Είναι χαμηλά στο ρέμα και παρ΄όλα αυτά στέκει επιβλητικός όπως αρμόζει στη Μεγαλόχαρη. Το πάρκινγκ είναι γεμάτο από πλανόδιους πωλητές που σε τσουχτερές τιμές επωφελούνται το χώρο για να πωλήσουν κομποσκοίνια, εικόνες, λάβαρα, κομπολόγια, φυλαχτά κ.ά. που όλα τους είναι made in china.
Προσπερνάμε με γοργό βήμα τις παράγκες αφοσιωμένοι στο τάμα μας και κατεβαίνουμε τα σκαλιά που μας φέρνουν μπροστά στο ναό της Παναγίας.
Αρκετός κόσμος μπαίνει μαζί μας για να ασπαστεί τη Χάρη της. Μπροστά στην Εικόνα της στεκόμαστε σιωπηλοί και με δέος περιμένουμε τη σειρά μας να προσκυνήσουμε.
Βγαίνοντας από το ναό πάμε στην πηγή του Αγιασμού και ξανά ανεβαίνοντας τις σκάλες τα μάτια μας γυρίζουν για να ρίξουν μια τελευταία ματιά στο ναό της Παναγίας.
Καθόμαστε σε κοντινό μαγαζί για ένα καφέ που πιο πολύ δικαιολογία είναι παρά όρεξη. Θέλουμε να μείνουμε και άλλο στο χώρο για να μην είναι η επίσκεψή μας, φευγαλέα. Καθώς παρατηρώ το χώρο σκέφτομαι την πίστη αυτών των ανθρώπων, που με μια εικόνα στην αγκαλιά, ήρθαν εδώ πάνω για να χτίσουν το ναό της Παναγίας.
Σίγουρα ήθελαν το ναό μακρυά από βλέμματα κατακτητών καθώς οι μνήμες τους ήταν νωπές. Εκεί ψηλά στο Βέρμιο Όρος σίγουρα ένοιωθαν πιο κοντά Της. Αν απλώσεις τα χέρια σου αισθάνεσαι ότι αγγίζεις τα σύννεφα, αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι κοντά σε αυτό που ήρθες να προσκυνήσεις.
Το σούρουπο όμως είναι προ των πυλών και θέλουμε να το απολαύσουμε, καθώς θα κατεβαίνουνε από τη μεριά της Κοζάνης. Μετά από λίγα χιλιόμετρα ο ήλιος αρχίζει να παίζει με τις βουνοκορφές και το θέαμα είναι καταπληκτικό Το χρυσοκόκκινο χρώμα αφήνει ίχνη στα σύννεφα που πάνε να παίξουν μαζί του και ο Μίδας όλο χάρη αποδέχεται τα μικρά μου παιχνίδια με τις στροφές που αργούν να σβήσουν αφού προσπαθώ να τις διαγράψω με όσο πιο μικρή ταχύτητα μπορώ για να καθυστερήσω την κατάβασή μας όσο γίνεται.
Ήταν ένα μικρό προσκύνημα στη Χάρη της και όσοι ποτέ βρεθείτε κοντά στην περιοχή, με μικρή ή μεγάλη πίστη, αξίζει να κάνετε μια μικρή παράκαμψη να θαυμάσετε τις ομορφιές του τόπου μας.



Φωτογραφίες από τη μικρή μας βόλτα:

http://picasaweb.google.gr/eftimios68/mvCOSE#