Αφιέρωμα Μαδρίτη

Βασιλικά Ανάκτορα
Το βασιλικό ανάκτορο της Μαδρίτης βρίσκεται πάνω σε ένα ύψωμα με θέα στον ποταμό Μανθανάρες. Επί χρόνια, στη θέση του υπήρχε ένα φρούριο. Έπειτα από μία πυρκαγιά, το 1734, ο Φίλιππος Ε΄ παρήγγειλε ένα πραγματικό ανάκτορο που θα αντικαθιστούσε το φρούριο. Η κατασκευή του διήρκησε 26 χρόνια και συνέπεσε με τη βασιλεία δύο Βουρβόνων μοναρχών, του Καρόλου Γ΄ και του Καρόλου Δ΄. Έτσι, μεγάλο μέρος της διακόσμησης αντικατοπτρίζει το γούστο τους. Το ανάκτορο χρησιμοποιούνταν από τη βασιλική οικογένεια ως το 1931. Ο σημερινός βασιλιάς, Χουάν Κάρολος Α' κατοικεί στο Ανάκτορο Θαρθουέλα. Τα βασιλικά ανάκτορα χρησιμοποιούνται για επίσημες εκδηλώσεις. Από το ανάκτορο αξίζει να επισκεφθείτε τη Τραπεζαρία, το δωμάτιο πορσελάνης, τις αίθουσες Γκασπαρίνι, και την αίθουσα του θρόνου.

Βοτανικός κήπος
Η είσοδος στου βοτανικούς κήπους βρίσκεται στο Glorieta de Murillo ακριβώς δεξιά από το μουσείο Prado. Αυτοί οι κήποι οι οποίοι περιέχουν γύρω στα 30,000 διαφορετικά είδη δέντρων και φυτών απ’ όλο τον κόσμο, ιδρύθηκαν από τον Charles IIΙ. Οι διαφορετικοί τομείς είναι χωρισμένοι από εξαίσιους δρόμους και σε κάθε δέντρο όπως και φυτό υπάρχει κολλημένη ετικέτα με το όνομά και το είδος του.

Parque del Retiro
Θα ήταν υπέροχο να κάνατε βόλτα σε ένα τουλάχιστον από τα μεγαλύτερα πάρκα της πόλης. Το μεγαλύτερο και ωραιότερο πάρκο της Μαδρίτης είναι το Retiro. Έχει 130 εκτάρια δασότοπου καλυμμένων με δέντρα (περισσότερα από 15,000 δέντρα) και ουσιαστικά αποτελεί νησί στο κέντρο της θάλασσας από άσφαλτο. Μπορείτε να μπείτε στο πάρκο χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε υπέροχη είσοδο. Βρίσκονται στα περιοχές Plaza de la Independencia, Calle de Alcala, Calle de O'Donnell και Calle de Alfonso XII. 'Ασπρες πέτρινες φιγούρες του βασιλιά και της βασίλισσας της Ισπανίας κοιτούν στις λεωφόρους από τα αγέρωχα δέντρα και τους πυκνούς θάμνους και ακριβώς στο εσωτερικό μέρος του πάρκου υπάρχει μία μεγάλη τεχνητή λίμνη όπου μπορείτε να νοικιάσετε βάρκες με κουπιά. Το πάρκο επίσης περιέχει έναν κήπο από τριαντάφυλλα. Στο μέσο του πάρκου υπάρχουν δύο κτήρια γνωστά ως Palacio de Velazquez και Palacio de Cristal, όπου βρίσκονται έργα τέχνης.

Casa de Campo
Είναι τοποθετημένο στη δεξιά όχθη του ποταμού Manzanares στη δυτική Μαδρίτη, το Casa de Campo είναι το μεγαλύτερο πάρκο καλύπτοντας μία περιοχή γύρω στα 4.000 μέτρα. Βάρκες με κουπιά μπορούν να νοικιαστούν για μία βόλτα γύρω από την τεχνητή λίμνη. Μπορείτε επίσης να απολαύσετε κολύμπι και τέννις. Ένα ζωολογικό πάρκο ή ζωολογικός κήπος και ένα μεγάλο πάρκο διασκέδασης βρίσκονται στο βόρειο τμήμα.

Rosales and the Parque del Oeste
Στη δυτική πλευρά της Μαδρίτης, πλησιάζοντας προς τον ποταμό Manzanares υπάρχουν δύο εκτενή πάρκα ονομαζόμενα Rosales και Parque del Oeste (West Park). Υπάρχει μια ιδανική παιδική χαρά για παιδιά, με τεράστιους δρόμους από γρασίδι, σκιερά δέντρα και αμμώδη μονοπάτια. Υπάρχει ένας μεγάλος κήπος με λουλούδια στο βάθος του λόφου που ανθίζουν κάθε άνοιξη. Οι κήποι Sabatini, Campo del Moro και Plaza de Espana, όχι πολύ μακριά από το βασιλικό παλάτι, όπως και πολλοί άλλοι κήποι είναι άξιοι επίσκεψης.

Μουσεία
Περιστοιχισμένη από το χρυσό τρίγωνο της τέχνης, τοποθετημένη κατά μήκος του Paseo del Prado, αποτελούμενη από τρία μουσεία, η Μαδρίτη είναι ένας από τους σημαντικότερους ευρωπαϊκούς προορισμούς όσον αφορά τα μουσεία τέχνης. Το πιο διάσημο είναι το μουσείο Prado, το πιο φημισμένο μέλος του χρυσού τριγώνου της τέχνης, γνωστό για τους εντυπωσιακούς πίνακες όπως του Diego Velazquez "Las Meninas" και του Francisco de Goya "La maja vestida" και "La maja desnuda". Τα άλλα δύο μουσεία είναι το Thyssen Bornemisza Museum, δημιουργημένο από μία μίξη ιδιωτικής συλλογής και το μουσείο Reina Sofia Museum, όπου η "Guernica" του Pablo Picasso είναι αναρτημένη από τότε που επέστρεψε στην Ισπανία από τη Νέα Υόρκη πριν δύο δεκαετίες περίπου.

Museo del Prado
Είναι τοποθετημένο σε ένα κτήριο του 18ου αιώνα διακοσμημένο από τον Juan de Villanueva. Το Prado θεωρείται ότι έχει μία από τις σημαντικότερες συλλογές τέχνης στον κόσμο. Φιλοξενεί αριστουργήματα από τους Velαzquez, Goya, El Greco, Zurbarαn, Ribera, Titian, Raphael, Botticelli, Fra Angelico, Rubens, Bosch, Van der Weyden, Poussin, Lorrain, Watteau, Rembrandt, Duerer και Mengs και πολλών άλλων.

Μουσείο Τίσεν - Μπορνεμίσθα
Αυτό το μουσείο βασίζεται στη συλλογή που συγκέντρωσαν ο βαρόνος Χάινριχ Τίσεν Μπορνεμίσθα και ο γιος του και σημερινός βαρόνος Χάνς Χάινριχ. Το 1992, η συλλογή στεγάστηκε στο Ανάκτορο Βιγιαερμόσα του 18ου αιώνα και τον επόμενο χρόνο δόθηκε στο έθνος. Από τη δεκαετία του 1920, που ξεκίνησε η συγκέντρωση των έργων, η προοπτική ήταν να καλυφθεί ολόκληρη η ιστορία της δυτικής τέχνης από τους Ιταλούς και Φλαμανδούς ζωγράφους μέχρι τον εξπρεσιονισμό και την ποπ-αρτ του 20ου αιώνα. Η εκπληκτική συλλογή που αποτελείται από 800 περίπου πίνακες, περιλαμβάνει αριστουργήματα του Τιτσιάνο, του Γκιόγια, του Βαν Γκογκ και του Πικάσο. Επίσης, γλυπτά, σκαλιστά και άλλα αντικείμενα φιλοξενούνται στο μουσείο.

Κέντρο τέχνης Βασίλισσας Σοφίας
Ο 20ος αιώνας είναι αναμφίβολα η πιο λαμπρή περίοδος στην ιστορία της Ισπανικής τέχνης μετά τη χρυσή εποχή του 17ου αιώνα. Στο κέντρο τέχνης της Βασίλισσας Σοφίας εκτίθενται πολλά έργα καλλιτεχνών αυτής της περιόδου. Γλυπτά, πίνακες ακόμα και έργα του σουρεαλιστή κινηματογραφιστή Λουίς Μπουνιουέλ προσφέρουν μία ενδιαφέρουσα ξενάγηση σε έναν αιώνα γεμάτο γεγονότα. Το κορυφαίο έκθεμα του μουσείου είναι η "Γκουέρνικα" του Πικάσο.

Εθνικό αρχαιολογικό μουσείο
Αυτό το μουσείο με τα εκατοντάδες εκθέματα από την προϊστορική εποχή ως το 19ο αιώνα θεωρείται ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης. Ιδρύθηκε από την Ισαβέλλα Β΄ το 1867. Περιέχει αντικείμενα που ήρθαν στο φως στη διάρκεια ανασκαφών σε ολόκληρη την Ισπανία, καθώς και ευρήματα από την Αίγυπτο, την αρχαία Ελλάδα και τον ετρουσκικό πολιτισμό. Στα κορυφαία εκθέματα συγκαταλέγονται αντικείμενα από τον αρχαίο πολιτισμό του Ελ Αργάρ στην Ανδαλουσία, χρυσά στέμματα του 7ου αιώνα από την εποχή του Τολέδο, ρωμαϊκά ψηφιδωτά και ισλαμικά αγγεία.

Μουσείο κέρινων ομοιωμάτων
Το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων περιλαμβάνει 450 περίπου κέρινα ομοιώματα προσωπικοτήτων από την Ισπανία και αλλού. Τα περισσότερα παρουσιάζονται σε συγκεκριμένο σκηνικό: το ομοίωμα του Μίγκελ δε Θερβάντες, συγγραφέα του Δον Κιχώτη, την ώρα που κάθεται σε ένα γραφείο ενώ πίσω του υπάρχουν ανεμόμυλοι. Επίσης υπάρχει αναπαράσταση του περίφημου πίνακα του Γκόγια, "3η Μαρτίου". Υπάρχει επίσης μία σκηνή καφενείου, με Ισπανούς διανοούμενους και πολλές άλλες. Όσοι έρθουν με τα παιδιά τους, πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι μερικές σκηνές είναι μακάβριες. Ιδιαίτερα άγρια είναι μία σκηνή ταυρομαχίας, όπου ένα κέρατο καρφώνει το μάτι του ταυρομάχου.

Πουέρτα δελ Σολ (Πύλη του Ήλιου)
Η πολυσύχναστη Πουέρτα δελ Σολ (Πύλη του Ήλιου) είναι το κέντρο που ταιριάζει σε μια πόλη σαν τη Μαδρίτη. Πλήθος ανθρώπων συναντιέται στην περίφημη αυτή πλατεία και κατευθύνεται προς τα μαγαζιά και τα αξιοθέατα που βρίσκονται στο παλιό τμήμα της πόλης. Η πλατεία βρίσκεται στην πρώτη ανατολική είσοδο στη Μαδρίτη. Στα τέλη του 19ου αιώνα, η περιοχή μετατράπηκε σε πλατεία και απέκτησε πολλά καφέ. Σήμερα, η πλατεία έχει σχήμα ημισελήνου. Η νότια πλευρά της καταλαμβάνεται από ένα κτίριο από κόκκινο τούβλο, το οποίο χτίστηκε γύρω στο 1760 υπό τον Κάρολο Γ’. Αρχικά, εδώ στεγαζόταν το ταχυδρομείο της πόλης. Το 1847 έγινε η έδρα του υπουργείου Εσωτερικών. Ο πύργος με το ρολόι προστέθηκε το 1866. Υπό το καθεστώς του Φράνκο, στα κελιά της αστυνομίας στο υπόγειο του κτιρίου διαπράχθηκαν εγκλήματα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σήμερα, το κτίριο στεγάζει τις τοπικές αρχές, την Κομουνιδάδ δε Μαδρίδ (Δήμο της Μαδρίτης), αποτελώντας συγχρόνως το επίκεντρο πολλών εορταστικών εκδηλώσεων. Τα μεσάνυχτα της Πρωτοχρονιάς πλήθος ανθρώπων συγκεντρώνεται στην πλατεία και τρώει μία ρώγα σταφύλι σε κάθε χτύπημα του ρολογιού. Πρόκειται για ένα έθιμο που υποτίθεται ότι φέρνει καλή τύχη. Έξω από το κτήριο μπορείτε να διακρίνεται στο έδαφος το σύμβολο "Μηδέν Χιλιόμετρο", που επισημαίνει το σημείο που θεωρείται το κέντρο του τεράστιου οδικού δικτύου της Ισπανίας.
Τα απέναντι κτίρια, που είναι κτισμένα ημικυκλικά, περιλαμβάνουν μοντέρνα καταστήματα και καφέ. Στη γωνία της Κάλιε δελ Κάρμεν υπάρχει ένα άγαλμα του συμβόλου της Μαδρίτης, μιας αρκούδας που τεντώνεται για να φτάσει τον καρπό ενός μαδρόνιο (φραουλιά). Στην Πουέρτα δελ Σολ εκτυλίχθηκαν πολλά σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Από εδώ ξεκίνησε η αποτυχημένη εξέγερση ενάντια στα γαλλικά στρατεύματα κατοχής στις 2 Μαΐου 1808, εδώ δολοφονήθηκε το 1912 ο φιλελεύθερος πρωθυπουργός Χοσέ Καναλέχας, ενώ, το 1931, από το μπαλκόνι του υπουργείου Εσωτερικών διακηρύχτηκε η δεύτερη δημοκρατία.

Πλάθα Μαγιόρ (Πλατεία Μαγιόρ)
Η Πλάθα Μαγιόρ είναι μία θαυμάσια πλατεία με μπαλκόνια, πυργίσκους, φεγγίτες και κάθετες στέγες. Έχει θεατρική ατμόσφαιρα και εμφανώς καστιλιάνικο χαρακτήρα. Εδώ συνέβησαν πολλά: ταυρομαχίες, εκτελέσεις, επιδείξεις και δίκες από την Ιερά Εξέταση, όλα παρουσία κοινού, συχνά, μάλιστα, και του βασιλιά και της βασίλισσας. Η πρώτη μεγάλη δημόσια τελετή στην Πλάθα Μαγιόρ ήταν η ευλογία του πολιούχου αγίου της Μαδρίτης, Σαν Ισίδρο, το 1621. Η κατασκευή της πλατείας ξεκίνησε το 1617 και ολοκληρώθηκε σε δυο μόλις χρόνια, αντικαθιστώντας τα φτωχικά σπίτια της περιοχής. Ο αρχιτέκτονας Χουάν Γκόμεθ δε Μόρα ήταν ο διάδοχος του Χουάν δε Χερέρα, που σχεδίασε το Ελ Εσκοριάλ, το αυστηρό μοναστήρι-ανάκτορο του Φίλιππου Β’. Ο Μόρα ακολούθησε το στυλ του δασκάλου του, σε ελαφρώς πιο ήπιους τόνους όμως. Το πιο εντυπωσιακό τμήμα των στοών είναι η Κάσα δε λα Παναδερία (αρτοποιείο). Η ανακαινισμένη πρόσοψή της είναι διακοσμημένη με συμβολικά έργα ζωγραφικής. Το έφιππο άγαλμα στο κέντρο παριστάνει τον Φίλιππο Γ’, ο οποίος διέταξε την κατασκευή της πλατείας. Το άγαλμα, που ξεκίνησε ο Ιταλός Τζοβάνι ντε Μπολόνια και ολοκλήρωσε ο μαθητής του Πιέτρο Τάκα το 1616, μεταφέρθηκε εδώ το 1848 από την Κάσα δε Κάμπο. Σήμερα, η πλατεία είναι γεμάτη υπαίθρια καφέ, ενώ κάθε Κυριακή φιλοξενεί την αγορά των συλλεκτών. Η νότια έξοδος οδηγεί στην Κάλιε δε Τολέδο, η οποία συνεχίζει προς τους δρόμους όπου πραγματοποιείται το Ελ Ράστρο, το περίφημο παζάρι της Μαδρίτης. Εδώ υπάρχουν αρκετά μεσόνες (παραδοσιακά εστιατόρια).

Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών
Σε αυτή την Ακαδημία, που στεγάζεται σε ένα κτίριο του 18ου αιώνα, φοίτησαν ο Νταλί και ο Πικάσο. Στην πινακοθήκη της εκτίθεται μία μεγάλη συλλογή έργων, ανάμεσά τους και κάποια εξαιρετικά σχέδια του Ραφαήλ και του Τιτσιάνο. Μια καταπληκτική συλλογή έργων παλιών ζωγράφων περιλαμβάνει πίνακες του Ρούμπενς και του Βαν Ντάικ. Οι Ισπανοί ζωγράφοι του 16ου - 19ου αιώνα εκπροσωπούνται με θαυμάσια έργα των Ριβέρα, Μουρίγιο, Ελ Γκρέκο και Βελάσκεθ. Ξεχωρίζει Ο μοναχός Πέδρο Ματσάδο του Θουρμπαράν, ένας από τους χαρακτηριστικούς πίνακες του με μοναχούς. Μία ολόκληρη αίθουσα είναι αφιερωμένη στον Γκόγια, πρώην διευθυντή της ακαδημίας. Εδώ εκτίθεται ο πίνακας του που απεικονίζει τον Μανουέλ Γκοντόι, ο Ενταφιασμός της σαρδέλας, το βλοσυρό Ψυχιατρείο και μία αυτοπροσωπογραφία του 1815.

Πλάθα δε Εσπάνια (Πλατεία)
Η Πλάθα δε Εσπάνια είναι ένα πολυσύχναστο σταυροδρόμι και δημοφιλής τόπος συνάντησης. Το 18ο και 19ο αιώνα, η πλατεία καταλαμβανόταν από στρατώνες, οι οποίοι είχαν χτιστεί εδώ για να βρίσκονται κοντά στα Βασιλικά Ανάκτορα. Η Πλάθα δε Εσπάνια απέκτησε τη σημερινή της μορφή επί Φράνκο, όταν κατασκευάστηκε το ογκώδες Εδιφίθιο Εσπάνια. Το κτίριο με τους 26 ορόφους, χτίστηκε μεταξύ 1947 και 1953, μία περίοδο κατά την οποία η Ισπανία ζούσε απομονωμένη από το δυτικό κόσμο και τα υλικά ήταν δυσεύρετα. Έτσι, θεωρήθηκε θρίαμβος «αυτάρκειας». Ο κεντρικός πύργος, βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πτέρυγες 17 ορόφων. Στην ανατολική πτέρυγα στεγάζεται σήμερα το ξενοδοχείο Holiday Inn Crowne Plaza. Η Μετροπολιτάνα έχτισε επίσης τον Τόρε δε Μαδρίδ, 33 ορόφων, στη γωνία Πλάθα δε Εσπάνια και Κάλιε Πρινθέσα. Όταν ολοκληρώθηκε, το 1957, απέκτησε το παρατσούκλι «Λα Χιράφα» (η καμηλοπάρδαλη), καθώς τότε ήταν το ψηλότερο οικοδόμημα από μπετόν στον κόσμο. Το ωραιότερο τμήμα της πλατείας είναι το κέντρο της, με το λίθινο οβελίσκο (1928). Μπροστά σε αυτόν βρίσκεται το άγαλμα του Θερβάντες. Από κάτω εμφανίζεται ο Δον Κιχώτης με το άλογό του, ενώ ο Σάντσο Πάντσα προχωράει δίπλα πάνω στο γάιδαρό του.
Νουέστρα Σενιόρα δε λα Αλμουδένα (Καθεδρικός Ναός της Μαδρίτης)
Ο Καθεδρικός ναός της Μαδρίτης άρχισε να κατασκευάζεται το 1879, αλλά ολοκληρώθηκε μόλις το 1993 και στη συνέχεια καθαγιάστηκε από τον πάπα. Στη μακροχρόνια κατασκευή του - που διακόπηκε εντελώς κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου - συνέβαλαν αρκετοί αρχιτέκτονες. Η νεογοτθική γκρίζα και λευκή πρόσοψη του καθεδρικού, θυμίζει αυτή των Βασιλικών Ανακτόρων, που βρίσκονται απέναντι.

Πλάθα δε Τόρος δε Λας Βέντας
Όποια κι αν είναι η γνώμη σας για τις ταυρομαχίες, το Λας Βέντας είναι αναμφίβολα μία από τις ωραιότερες αρένες της Ισπανίας. Χτίστηκε το 1929 σε νεομουδέχαρ στυλ, για να αντικαταστήσει την παλιότερη αρένα της πόλης, που βρίσκεται δίπλα στην Πουέρτα δε Αλκαλά. Εδώ διοργανώνονται κορίδας (ταυρομαχίες) από το Μάιο έως τον Οκτώβριο. Τα αγάλματα έξω από την αρένα είναι μνημεία προς τιμήν δύο γνωστών Ισπανών ταυρομάχων, του Αντόνιο Μπιενβενίδα και του Χοσέ Κουβέρο. Δίπλα στην αρένα βρίσκεται το Μουσείο Ταουρίνο. Περιλαμβάνει μία ενδιαφέρουσα συλλογή αναμνηστικών από ταυρομαχίες, όπως πορτραίτα και γλυπτά που απεικονίζουν διάσημους ταυρομάχους, καθώς και κεφάλια ταύρων. Οι επισκέπτες μπορούν να περιεργαστούν τα μπαντερίγιας, τα μυτερά βέλη που χρησιμοποιούν οι ταυρομάχοι για να τραυματίσουν τους ταύρους και τις κάπες τους. Κάποιοι επισκέπτες θεωρούν κορυφαίο έκθεμα του μουσείου το αιματοβαμμένο τράχε δε λούθες που φορούσε ο Μανολέτε στη μοιραία γι’ αυτόν ταυρομαχία στο Λινάρες της Ανδαλουσίας το 1947. Εκτίθεται επίσης μία στολή που ανήκε στη Χουανίτα Κρουθ, μία γυναίκα ταυρομάχο της δεκαετίας του ’30, που, λόγω προκαταλήψεων, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ισπανία. Το Σεπτέμβριο και το Οκτώβριο, στην αρένα γίνονται συναυλίες ροκ μουσικής.
Τοποθεσία
Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 667 πάνω απ' την επιφάνεια της θάλασσας στις όχθες του ποταμού Μανθανάρες, στο κέντρο της χώρας. Το κλίμα της είναι ηπειρωτικό και παρουσιάζει σημαντικές μεταβολές. Λόγω της τοποθεσίας και της ιστορίας της η Μαδρίτη θεωρείται ως το πολιτικό και οικονομικό κέντρο της Ιβηρικής Χερσονήσου. Περίπου 60χλμ νότια βρίσκεται η ιστορική πρωτεύουσα Τολέδο.

Ιστορία
Για πρώτη φορά γίνεται λόγος για τη Μαδρίτη στις αρχές του 10ου αιώνα, όταν αποτελούσε οχυρό των Αράβων και ονομαζόταν Ματζρίτ. Ο βασιλιάς της, Λεώνης Ραμίρο Β' λεηλάτησε την περιοχή το 931. Η Μαδρίτη υπήρξε πολλές φορές εστία ταραχών, απ' τις οποίες η μεγαλύτερη ήταν η επανάσταση των Κομμοννέρος (1520-1521) εναντίον του Κάρολου του Ε'.
Την εποχή του Φίλιππου Β' η Μαδρίτη έγινε πρωτεύουσα της ισπανικής αυτοκρατορίας κι έδρα του βασιλιά. Μόνο όμως κατά το 18ο αιώνα, με την άφιξη των Βουρβόνων, η πόλη απόκτησε ζωή κι εμφάνιση πρωτεύουσας.
Κατά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο (1936-1939) η Μαδρίτη δέχτηκε την επίθεση του στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο, που κατέλαβε ορισμένες περιοχές στις δυτικές και βορειοδυτικές παρυφές της πόλης. Οι δημοκρατικές δυνάμεις κράτησαν την πόλη μέχρι το 1939, αλλά υπέκυψαν, γιατί οι σφοδρές αεροπορικές επιθέσεις είχαν προξενήσει σημαντικές ζημιές.

Πολιτισμός
Εκτος από την Βαρκελώνη η Μαδρίτη είναι το πολιτιστικό κέντρο της χώρας. Μουσεία όπως το Μουσείο ντελ Πράδο, το Museo de Cera, το Museo Arqueológικό Nacional, το Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία και το Museo Thyssen-Bornemisza είναι διεθνώς γνωστά. Αλλα αξιοθέατα είναι τα ανάκτορα Palacio Real, ο καθεδρικός ναός La Almudena οι εκκλησιες San Isidro el Real και Francisco el Grande καθώς και το πάρκο Parque del Buen Retiro και η πλατιά Plaza Mayor.